Búnaðarrit - 01.01.1945, Síða 249
BÚNAÐARRIT
245
staða er fengin til búsltapar á jörðum, og þá gætu
menn séð tölulega hagnað neytenda. Þá mundu menn
sjá, hver skammsýni það er að sjá ofsjónum yfir því
fé, sem lagt er til bættrar vinnutækni landbúnaðarins
og hve eðlilegt og sjálfsagt það er, að ríkið kosti land-
nám að fullu og styrki ríflega húsabyggingar, sem til-
heyra landbúnaðinum, og véltækni.
Sú áhjktun er rökrétt, nS framfctrir i landbúnaði cru,
eins og nií er skipað rriálum, beinn hagur neytenda
kaupstaðanna engu siður en bændanna sjálfra.
Ég er ekki að sakast um, þó að fleiri njóti góðs af
umbótunum, heldur þvert á móti. Ég tel þá Hfsskoðun
hreina helstefnu, sem lýsir sér í málshættinum „Eins
dauði er annars brauð“. \Tið þurfum að vaxa í þeirri
siðfræði, að „bættur hagur grannans er vor hagur“.
Ég beini því að lokum lil kjósenda kaupstaðanna —
neytenda í kaupstöðunum — sérstaklega Reykvíkinga,
beitið yður fyrir atvinnulegri þróun landbúnaðarins,
þar sem hún er beint lil bættrar fjárhagsafkomu yðar
sjálfra og undirstaða undir alþjóðarhag.
Enn fremur verðuin vér að gæta þess og leggja á-
herzlu á, að landnám vort verði ekki eins og verstöðva-
fólks, lieldur sem fólks, sem býr um sig i blómlegum
héruðum með alhliða atvinnurekstri.
Við bændur vil ég segja þetta:
Þið hafið án andmæla leyft búnaðarþingi að leggja
á ykkur þau hæstu félagsgjöld, sem nokkurt stéttar-
félag hefur lagt á stétl sína hér á landi. Þroskið þá
hugsun, að „hagur grannans er vor hagur“, því að á
henni byggist félagsþroski vor, og hún er undirstaða
undir því, að vér þoluin félagsbönd.
Hvort við, sem erum fulltrúar ykkar nú, erum hæfir
i ])á stöðu, er í raun og veru ekki aðalatriðið, því að þið
getið kosið aðra í okkar stað, en þið megið ekki dæma
félagssamtökin eftir því, hvernig okkur tekst, heldur