Búnaðarrit - 01.01.1945, Side 255
BÚNAÐARRIT
2ó 1
skyídu sília. Mcð því að i'á sér vélar bætir bóndinn
meir en fyrir verkafólkstapið. Vélarnar eru alltaf á við
lióp verkamanna og alltaf miklu ódýrari.
Með vélunum verða sveitastörfin létt og skemmtileg,
og með þeim afkasta unglingar jafnmiklu og fílefldir
karlmenn. Með miðalda fyrirkomulagi búskaparins
slíta bændur sér út fyrir aldur fram og fá litlu áorkað.
Ætti mönnum að vera ])að ljöst, að það er okkar
mesta nauðsynjamál að flytja inn sem flestar og bezt-
ar vélar sem fyrst til allra framleiðslustarfa, einkum
landbúnaðar.
Landbúnaðarvélar eru ekki dýrar, samanborið við
aðrar vélar, og reynslan hefur sýnt, að með góðri með-
•ferð og hýsingu verða þær seinl eða aldrei útslitnar.
Síðustu árin fyrir slríð var farið að vanda svo efnis-
valið til vélanna og þeir hlutar þeirra, sein mest slitna,
voru smíðaðir þannig, að luegt var að endurnýja þá
með litlum kostnaði. Þannig geta vélarnar enzt nærri
takmarkalaust.
Það hefur sýnt sig í Bandaríkjunum, að aðalástæð-
an til að hætt var að nota gamlar vélar var sú, að nýrri
og það miklu fullkomnari vélar voru komnar á mark-
aðinn, að ekki þótti borga sig að nota þær gömlu, eu
alls ekki vegna þess, að þær gömlu væru alltaf út-
slitnar. Af þessum ástæðum er meðalaldur landbúuað-
arvéla í Bandaríkjunum áætlaður 30 ár. En til
þéss að þæi' endist svona lengi, þarf að hngsa vel um
þivr og gera við þivr, strax og þær bila.
Véíarnar eru flestar notaðar það fáa daga á ári, að
slitið sjálft er sára. lílið. Þegar vélarnar eru fengnar,
er um að gera að nota þær cins mikið og hægt er. í
Bandaríkjunum er það venja, að hver bóndi eigi sínar
vélar sjálfur, en í Kanada er nokkuð um, að bændur
eigi sameiginlegar vélar, þar sem hægt-er að koma því
við, og er auðvitað mikill sparnaður að því.
Þar, sem þéttbýlt er hér á landi, væri hægt að koma