Búnaðarrit - 01.01.1952, Page 143
BÚNAÐARRIT
141
nota lítt nothæfa eða ónothæfa hrúta í vetur og jafn-
vel lengur. Slíkt er neyð, og þurfa sem flestir að reyna
að fá sér góða lirúta undan þessum beztu hrútum í
hreppnum. Akrahreppsmenn þurfa að stofna fjárrækt-
arfélag til eflingar kynbótastarfseminni. Slík félög
þyrftu að koma upp í hverjum hreppi á landinu. Þeir
áhugasömustu verða að ryðja veginn í því efni og sýna
öðrum í verki, hvaða ávinningur er að slíkum félag's-
skap.
Dalasýsla.
Nýja leð í Dalasýslu sunnan girðingarinnar úr
Hvammsfirði í Hrútafjörð er ættað úr ýmsum sveit-
um. Meiri hluti þess var keyptur í Dalasýslu norðan
Hvammsfjarðargirðingar, en nokkuð vestan úr Geira-
dal og Reykhólasveit og sumt úr Hrútafirði og Mið-
lirði. Það er því yfirleitt ættað af svæðum, þar sem
fjárskipti hafa nýlega farið fram, og ólíku fé hefur
verið blandað saman af fullkomnu handahófi. Hrút-
arnir, sem á sýningarnar komu, báru þess merki. Þótt
margir þeirra væru allvænir, báru þcir flestir með sér
óræktarlegt sundurleitt svipinót, sem har vott um skort
á kynfestu.
Tafla C sýnir þunga og mál I. verðlauna lirúta í
sunnanverðri Dalasýslu, hvaðan þcir eru ættaðir og
hver átti þá, er þeir voru sýndir.
Hörðudalslireppur. Sýning var þar fram úr skarandi
vel sótt. Hrútarnir voru fremur vænir, en flestir all-
grófgerðir og gallaðir á vöxt. Ellefu hrútar af 75
hlutu I. verðlaun, tafla I. og tafla C. Jafnbezt gerði
hrúturinn var Garði Kristjáns á Seljalandi, frá Tún-
garði á Fellsströnd, ágætlega vaxinn, holdgóður og
harðlegur, en sá þyngsti, og jafnframt vel gerður,
var Skerðingur á Ytri-Hrafnabjörgum, frá Geir á
Skerðingsstöðum í Hvaminssveit. Hnífill á Dunki, frá
Ljárskógum, undan hrút frá Sturlaugi i Múla, er líka
L