Heilbrigðismál - 01.10.1973, Blaðsíða 9

um, að hjá þessu fólki var fæðan að jafnaði
IVi sólarhring í gegnum meltingarveginn.
Hjá öldruðum sjúklingum tók það oft Vl
mánuð.
Þetta eru áhrif vestrænnar menningar og
fæðunnar sem henni fylgir á hegðun melt-
ingarfæranna.
I London, Ontarío er fæðan mjög úrgangs-
snauð. Afleiðingin er litlar hægðir og þær
eru lengi á leiðinni gegnum meltingarveg-
inn. Þannig verður saurinn fastur og harður,
þegar hann kemur niður í ristilinn, vöðvarn-
ir verða því að vinna yfirvinnu til að mjaka
honum áfram.
Þetta er það sem veldur skaufamyndun,
sem er svo algengur sjúkdómur. Auk þess
kemur í ljós, að gerlagróðurinn í þönnunum,
er allt annar í London, Ontario í Norður-
ameríku, en í hægðum Afríkubúa, eða Japan
og Indlandi, þar sem ristilkrabbi er sjaldgæf-
ur. Hvað skeður? Þessi gerlagróður brýtur
niður ýmis efni í gallinu í þörmunum og
breytir því í krabbameinsvalda — efni sem
orsaka krabbamein. Með þessum úrgangs-
lausa kosti, sem ég hefi verið að úthúða, gefst
gerlunum geysimikill tími til að brjóta niður
gallið.
Þegar búið er að brjóta gallið niður og
eiturefnin eru mynduð, haldast þau saman-
hrúguð að innþekjum þarmanna tímum sam-
an. Aftur á móti eru þau útþynnt í miklum
hægðum hjá fólki í þeim samfélögum, sem
lifir á úrgangsríkum mat. Þau færast hratt í
gegnum þarmana og þar er engin hætta á
ferðum.
Það er eftirtektarvert, að einustu dýrin,
sem fá þarmakrabba eru gamlir hundar, þó
það séu hreinar undantekningar. Þetta er
vegna þess, að þeir eru aldir meira á óeðli-
legu fæði en önnur dýr. Það er moðað í þá
súkkulaði, sykri og kexi. Þeir eru líka einu
dýrin, sem fá gyllinæð.
FRÉTTABRÉF UM HEILBRIGÐISMÁL
Hippokrates skrifaði: það breytir miklu
fyrir heilsu og líkama mannsins, hvort brauð-
ið er fíngert eða gróft; hvort hveitið er með
klíðinu eða ekki. Hippokrates komst því
þegar að raun um það, að klíðið væri mikil-
vægt, en við höfum daufheyrst við orðum
hans.
En nú getið þið ekki komist hjá, að spyrja
mig: hvaða breytingar gerðirðu á lífsháttum
þínum, eftir að þú komst að raun um sam-
bandið á milli mataræðis og vestrænna sjúk-
dóma, og þá fyrst og fremst sjúkdóma í ristl-
inum og krabbamein?
Þær voru ekki miklar. Við hleypum aldrei
klíðlausu hveitibrauði eða hveitimjöli inn á
heimili okkar. Við kaupum heilkornsbrauð.
Konan mín og 2 giftar dætur okkar, búa til
heilkornsbrauð úr heilkorni. Þetta er því
fyrst og fremst breytingin, sem ég vil mæla
með. Auk þess bætum við matinn okkar með
aukaskömmtum af klíði eða öðru nafni brani,
sem er einmitt það, sem malarinn skilur frá
korninu og svo er það gefið hrossum og öðr-
um húsdýrum. Við setjum klíðið saman við
hafragrautinn, kornflakes, súpur og allt
mögulegt. Og ég hef ákveðið að draga mikið
úr sykurneyzlunni. Ég hvet ykkur eindregið
til að bæta klíði í matinn. Þið munið komast
að raun um að þá þjáist þið ekki lengur af
hægðatregðu.
Svo mörg eru þau orð Denis Burkitts um
menningarsjúkdóma vestrænu þjóðanna. Hér
er að vísu aðeins örstuttur útdráttur úr því
mikla máli, sem hann skrifar um þá. Ekki
veit ég hvort læknarnir okkar og næringa-
sérfræðingar verða allir sammála þessum sér-
stæða lækni með ævintýralega lífsferilinn að
baki sér.
Ég hef einusinni barið hann augum, eins
og Halldór Laxness kemst einhvers staðar að
orði. Hann er hár, grannur, skarpleitur, flóð-
mælskur, með dálitla ofstækisglóð í auga. Ég
7