Heilbrigðismál - 01.10.1973, Blaðsíða 14

fyrir eyrum getur verið fyrsta viðvörun um
eyrnabólgu, sem seinna getur orðið sársauka-
full og ef til vill leitt til alvarlegra aukasjúk-
dóma, eins og klettbeinsígerðar: Bólgu og í-
gerðar í beinhnútnum sem liggur aftan við
eyrað.
Nýtízku lyf duga mörg ágætlega við eyrna-
bólgum, en þó nægja þau ekki nærri alltaf;
þá verður ekki komizt hjá að stinga á hljóð-
himnunni og hleypa greftrinum út.
Lokun á hlustinni af eyrnarmerg, aðskota-
hlutum eða bólgum getur valdið þrýstingi á
hljóðhimnuna. Slíkur þrýstingur getur breiðzt
út gegnum miðeyrað til innra eyrans og vald-
ið hljómi eða suðu. í sambandi við ertingu á
heyrnartauginni getur verið stöðugur sláttur,
sem orsakast af þrengdum eða útvíkkuðum
æðum í eyrnaganginum.
Ákveðin lyf geta haft óheppileg áhrif á
heyrnartaugina og valdið suðu. Meðal þeirra
er kínin og ákveðin fúkkalyf. Þetta er mál,
sem á að ræða við lækninn.
Sú staðhæfing að aspirín sé með öllu ó-
skaðlegt verkjalyf er löngu úr sögunni, en þó
er fæstum sennilega ljóst, að aspirín getur
valdið heyrnarleysi. Árið 1953 kom fyrir-
spurn í blaði Ameríska læknafélagsins hvort
salicyllyf (aspirín), hefðu varanleg áhrif á
heyrnina, og spyrjandinn bætti við: Sé svo,
væri þá rangt að gefa sjúklingi með bráða
liðagigt nægjanlega stóra skammta, hafi hann
fyrir heyrnardeyfu sem afleiðingu af bólgum
og ígerð í miðeyranu?
Spyrjandi fékk eftirfarandi svar: Heyrnar-
deyfur af völdum of stórra kínín- eða salicyl-
skammta á sér ekki stað nema suða sé fyrir
eyrunum á undan. Sjúklingurinn ætti því á-
hættulaust að geta tekið salicyl á meðan ekki
ber á suðu fyrir eyrum. Vægar skemmdir á
heyrnartauginni af völdum salicyls og kíníns,
er hægt að bæta.
Ef hætt er við lyfin um leið og ber á suðu,
ætti heyrnin að ná sér til fullnustu. í grein
sem kom seinna í Ameríska læknablaðinu
(1957), er hvatt til aðgæzlu við notkun
fúkkalyfja þegar sérstaklega stendur á. Síðan
segir: Heyrnardeyfa af völdum fúkkalyfja or-
sakast af vökvasöfnun í miðeyranu eftir bráða
miðeyrabólgu, sem hefur fengið fúkkalyfja-
meðferð. Þau eyða oft bólgunni á 24 tímum.
Vökvinn er smitlaus, en ekkert örvar háræð-
arnar til að þenjast út og sía hann burt. Vökv-
anum hættir til að smitast á ný.
Næringarskortur getur valdið suðu fyrir
eyrum. Þá er vítamínríkur kostur nauðsyn-
legur til lækningar.
Hreyfing getur átt sinn þátt í að minnka
þrýstinginn á taugarnar og vefina og bæta
blóðrásina. Hálsæfingar geta verið sérstak-
lega þýðingarmiklar. Þær eiga sinn þátt í að
halda opnu millibilinu á milli hálsliðanna,
styrkja liðþófana og auka vökvarennslið í
háls- og eyrnasvæðinu.
Geispar geta átt góðan þátt í að opna
kokhlustina. Við það jafnast þrýstingurinn í
miðeyranu og heyrnin batnar um leið. Oft
blæs læknirinn í kokhlustina, en það er að-
ferð hans til að opna hana. Tækinu sem er
notað til þess er smeygt í gegnum nefið. Það
þyrfti að vera hverjum manni ljóst að heyrna-
kerfið er eitt af viðkvæmustu líffærum lík-
amans. Þar sem það stendur í beinu sambandi
við taugakerfið eru viðbrögð þess í samræmi
við andsvör taugakerfisins við streitu og öðru
álagi. Allir eiga að gæta heyrnar sinnar eins
og þeim er frekast unnt. Hvaða tegund eyrna-
suðu sem er, á að taka til læknismeðferðar.
Forðast á með öllu móti að eyrnargangarnir
stíflist. Sé bómull stungið í eyrað geta trefjar
úr henni festst í eyrnarmerg og það getur
orðið upphaf að stíflu. Notið ekki óvönduð
tæki eins og eldspýtur, til að fjarlægja merg
Framh. á gls. 13.
12
FRÉTTABRÉF UM HEI LBRIGÐISMAL