Samtíðin - 01.07.1934, Blaðsíða 7

flutningurinn stöðugt minkað, og
t>ó mest þrjú síðustu árin. Ekki
er heldur hægt að gera sér vonir
um að útflutningurinn aukist. Út-
flutningurinn til Noregs minkar
árlega. Samkvæmt norsku samn-
ingunum minkar salan til Nor-
egs um hálft annað þúsund
tunnur árlega niður í 6000 tn.
1937, er lægri tollurinn gildir
um. Ekki mun tiltækilegt að
flytja m'eira kjöt til Noregs en
hað, sem ákveðið er í samningun-
um að lægri tollurinn er á, því
erfitt mun að selja kjöt í Noregi
með 57.08 aura tolli á hvert kg.
Litlar likur eru og til þess að
Norðmenn þurfi að kaupa meira
kjöt inn í landið, en gert er ráð
fyrir í samningnum, því kjöt-
íramleiðslan þar í landi eykst
mjög mikið árlega, og sennilegt,
að ekki verði þess langt að bíða,
að þeir geti sjálfir fullnægt kjöt-
þörf sinni. Það er að minsta
kosti takmark þeirra. Um sölu á
saltkjöti, til annara landa en
Noregs, er hinsvegar tæpast að
ræða, svo að nokkru verulegu
nemi.
Allmiklu betri horfur eru aftur
á móti með frysta kjötið. Út-
flutningurinn hefir stöðugt auk-
ist, nema síðastliðið ár, en þá var
verðið þó heldur betra en næsta
ár á undan.
Útflutningur á frystu kjöti
hefir verið sem hér segir:
1927 351.183 kg. á 0.98 kg.
1928 349.128 — - 0.94 —
1929 692.895 —
1930 864.562 —
1931 1129.186 —
1932 1766.937 —
1933 1054.000 —
- 0.93 —
- 0.98 —
- 0.78 —
- 0.47 —
- 0.59 —
Mest af frysta kjötinu er flutt
til Englands.
Ekki eru söluhorfurnar betri
með ull og gærur heldur en með
kjötið. Árið 1927 voru flutt út
580 þús. kg. af hvítri vorull á kr.
3.00 kg. Síðan hefir útflutning-
urinn smámsaman minkað og
verðið lækkað. Árið 1932 eru
flutt út 373 þús. kg. af ull, og
verðið þá aðeins kr. 1.07 á kg.
Síðastliðið ár var útflutningurinn
þó meiri og verðið hærra eða um
hálfa aðra krónu kg. Sama er
að segja um gærurnar, að þær
hafa lækkað úr kr. 6,34 á stk.
1927, í kr. 1,43 stk. 1932. Út-
flutningsmagnið hefir hinsvegar
staðið í stað.
Þannig hafa þessar aðalútflutn-
ingsvörur bændanna árlega lækk-
að í verði, og söluörðugleikarnir
aukist. Að þessu athuguðu þarf
engan að furða á erfiðleikum
bænda, því engum gat dottið í
hug, fyrir 4 eða 5 árum, þegar
umbótahugurinn var méstur og
lagt var í flestar framkvæmdirn-
ar, að verð framleiðsluvaranna
myndi hrapa svo gífurlega sem
raun hefir á orðið.
Hverjar líkur eru þá til þess
að sú sala sem nú er, geti hald-
ist? ' I <
Salan á saltkjötinu til Noregs
3