Samtíðin - 01.07.1934, Blaðsíða 8

SAMTÍÐIN
minkar árlega, sem af samning-
unum leiðir, eins og- að fram-
an getur, og af aukning fram-
leiðslunnar í landinu sjálfu. Sala
á saltkjöti til annara landa en
þeirra, sem nú er selt til, kemur
varla til greina, svo að nokkru
verulegu geti numið.
Hverjar eru þá horfurnar um
sölu á frysta kjötinu til Eng-
lands, sem við höfum gert okkur
svo miklar vonir um? Ekki virð-
ast þær horfur vera glæsilegar.
Síðastliðið ár var útflutningurinn
þangað, af frystu kjöti, 700.000
kg, minni heldur en árið 1932.
Það gefur ekki góðar vonir.
Nokkur huggun er það að vísu,
að meðalverðið var 12 aurum
iiærra á kg. en 1932.
Nú skulum við gera okkur ljóst
hverjar líkur eru til þess að við
getum náð meiri sölu á enska
markaðnum. Hættulegustu keppi-
nautar okkar eru Nýja Sjáland,
Ástralía og Suður-Ameríka. Hver
er þá aðstöðu-munur íslands og
þessara landa? Við eigum að
vísu skemmri leið á markaðinn.
En þá eru þeir kostir víst upp-
taldir, sem við höfum framyfir
keppinautana, og er sá kostur þó
lítils virði, þar sem flutningur
með þessum geysistóru og hrað-
skreiðu flutningaskipum, sem nú
ganga á milli heimsálfanna, er
orðinn mjög lítill. Engir erfið-
leikar eru heldur á að flytja
kjötið óskemt þessa löngu leið
yfir heitustu höfin, með hjálp
4
hinna fullkomnu kælitækja, sem
nú eru notuð í slíkum flutninga-
skipum.
Þá er að gæta þess, að land-
búnaðarlönd þessi hafa geysistór
og frjósöm landflæmi, þar sem
hjarðirnar ganga sjálfala í milj-
ónatali árið um kring. Talið er
að fjárfjöldinn í Ástralíu og Ar-
gentínu sé um 200 miljónir.
Einstakir bændur í þessum
löndum eiga fé svo þúsundum
skiftir og þurfa ekkert fyrir því
að hafa annað, en að gæta þess,
að rýja það, slátra og selja.
Engu þarf að kosta til fóðurs eða
húsa yfir féð. Það segir sig
sjálft, að framleiðslukostnaður-
inn verður þarna ólíkt rninni
heldur en hér á íslandi, þar sem
miklu þarf að kosta til fóðurs,
húsa og hirðingar. Þá er þess að
gæta, að þetta suðurlanda dilka-
kjöt er jafnbetra, fallegra og út-
gengilegra en íslenskt kjöt, og
hefir unnið öruggan markað í
Englandi. Aðstöðumunurinn er
því mikill, og eðlilegt, að örðug
verði fyrir okkur samkepnin við
þessar þjóðir.
Útflutningurinn frá þessurn
löndum hefir mjög aukist síð-
ustu ár.
Innflutningurinn á dilkakjöti
til Englands hefir verið sem hér
segir:
Frá Ástralíu:
1930 2.217 þús. skr.
1931 3.258 — —
1932 3.134 — —