Samtíðin - 01.07.1934, Blaðsíða 9

S AMTÍÐIN
Frá Nýja Sjálandi:
1930 7.141 þús. skr.
1931 8.167 — —
1932 8.453 — —
Suður-Ameríku:
1930 4.946 þús. skr.
1931 5.380 — —
1932 4.406 — —
Ef borin eru saman árin 1930
og ’32, sést að innflutningurinn
frá þessum löndum hefir aukist
um 1 milj. og 670 þús. skrokka.
Það er því ekki að furða þó
þrengist á markaðinum, og að við
eigum erfitt með að standast
samkepnina.
Við íslendingar erum ekki eina
þjóðin, sem halloka hefir farið í
samkepninni við þessi lönd.
DanmÖrk, sem stendur miklu bet-
ur að vígi um framleiðslu land-
búnaðarvara en við, hefir þó
tapað tiltölulega miklu meiri sölu
í Englandi en við. Árin 1927—
’29 seldu Danir 280 þús. skr. af
nautakjöti til Englands árl., en
33 aðeins 90 þúsund og urðu að
eyðileggja um 120 þús. skrokka.
ínnflutningur á nautakjöti frá
Argentínu, Ástralíu og Nýja
Sjálandi hefir aftur á móti verið
svipaður öll árin. Sama er sagan
nm' innflutninginn á smjöri. Með-
an innflutningurinn frá Dan-
mörku hefir svo að segja staðið í
stað, hefir hann aukist um 100%
frá Nýja Sjálandi og 200% frá
Ástralíu.
Tölur þessar sýna hvert stefn-
ir. Þessi lönd, sem betri skilyrði
hafa til framleiðslunnar, útiloka
hin eða gera þeim erfitt að keppa
á heimsmarkaðinum, sem eðlilegt
er, og neyða þau til þess að tak-
marka sig sem mest við innan-
landsmarkaðinn.
Hvað er þá hægt að gera til
þess að auka markaðinn fyrir
landbúnaðarvöruna ? Litlar likur
eru til þess að útflutningurinn
aukist, og mun jafnvel verða full
örðugt með að halda þeim út-
flutningi sem nú er. Fyrsta skil-
yrðið er að auka innanlandssöl-
una, og það hlýtur að vera hægt.
Árið 1932 var flutt inn í land-
ið mjólk og rjómi fyrir 33 þús-
und krónur, egg fyrir 106 þús-
und, ýmsar niðursoðnar landbún-
aðarvörur fyrir um 14 þúsund og
kartöflur fyrir 358 þúsund. Inn-
flutningur landbúnaðárvara þetta
ár hefir því numið r ú m 1 e g a
hálfri miljón króna, og
alt eru þetta vörur, sem
hægt er að framleiða í
landinu sjálfu. Nóg er hér
af landi, jafnvel rétt við jaðarínn
á Reykjavík er land, sem auð-
velt er að gera að kartöflugörð-
um eða fyrirtaks túni, sem gefa
mundi af sér fóður fyrir hundr-
uð kúa. Slíkt land er víðsvegar
um landið, á stöðum, sem mjög
auðvelt er að rækta, nærri er
þjóðbraut og markaði, og skyn-
samlegra væri að leggja vinnu og
fé í, en sum afdalakotin. Meiri
kartöflur væri hægt að rækta á
flestum sveitabæjum en nú er
5