Samtíðin - 01.06.1940, Síða 18

14
SAMTÍÐIN
réttu Ijósi. Án nokkurs konar til-
verknaðar frá sjálfri mér streymdu
í huga mér góðar, bjartar, vonsælar
hugsanir, mér alveg ósjálfrátt. Mér
fanst all eins og það ætti að vera.
Vandræðin leystust af sjálfu sér. Eg
fór að undrast, að ég skvldi hafa
séð hlutina i svo röngu og dapur-
legu ljósi áður og skyldi haí'a getað
gjört úlfaldann úr mýflugunni, eins
og ég hafði gjört. — Það var auð-
vitað aðeins af þvi, að ég hafði ver-
ið svo veik, liugsaði ég, en nú skal
þetta ekki koma fyrir aftur. Ég fann
oft svo til fagnaðar, að ég réð varla
við mig. Hinir örvuðu kraftar min-
ir orkuðu því eftir á, að ég hætti
að þjást af svefnleysi og depurð og
var sem nýr maður, stálhraust og
lífsglöð, eftir að hafa iðkað dáleiðsl-
una annan hvern virkan dag í ö
vikur.“
DÁLEIÐSLAN verður svo mikill
þáttur í lækningunum, af því að
hún er hesta ráðið til að laga svefn-
inn. Þegar ég rannsaka sjúkling og
kemst að því,að hann þjáist af svel'n-
leysi, þá er mér það mikil upplýs-
ing og stuðningur. Ég hef þá fengið
nokkuð til að leggja til grundvallar.
Það skeður oft, að samfara því, að
losna við svefnleysið, losnar sjúk-
lingurinn við aðra kvilla, sem hon-
um eða öðrum hafði ekki lil hugar
komið að setja neitt i samhand við
það.
Víst er um það, að læknavísindin
eru mikið háð hreytingum tímanna,
dutlungum og venjum. Þó er margt
i þeim, sem stendur stöðugt. Þegar
fyrir daga Hippokratesar voru
svefnleysislækningar stundaðar i
Grikklandi. Seinna komu upp fjöl-
mörg svefnhof. Þess konar lækning-
ar liafa altaf verið stundaðar og
munu haldast við á komandi tímum.
Svefnleysi! — Hvað er þá eigin-
lega svefnleysið?
Svefnleysi er tálmun eða stöovun
á endurnýjunarmætti lífsins.
Þessi kona, á fertugsaldri, kom
til mín fyrir nokkrum vikum í aumk-
unarverðu ástandi. — Þegar eg
með varfærni fór að leita eftir or-
sökunum, þá varðist hún allra frétta.
„Þarf að vera að tala um það?
Það er svo erfitt.“ — Erfitt já,
hvað getur vei ið erfiðara fvrir móð-
urina en að vera hötuð af harni sínu,
að húa i sama hæ, en fá aldrci
að sjá það? — „Nei, ég kem aldrei
lieim til þín — ég vil ekki sjá þig
framar.“ — Er nokkuð undarlegt,
])ó að svona árekstrar marki djúp
spor í sálarlífið og neyði liugann til
að fara i kringum sjálfan sig og
finnast hvergi útkomu auðið,
bindi eðlilega rás sálarlífsins, stöðvi
eðlilega endurnýjun lífsins?
Svo að kalla allir örðugleikar og
öngþveiti getur verkað skaðlega á
svefninn. Verði meinið varanlegt,
getur svefnleysið einnig orðið var-
anlegt.
Konan náði rólegum, reglulegum
svefni 8 ldst. dag hvern. En í dag
kom liún aftur og hafði ekki getað
fest ærlegan hlund í nótt.
Nú, um hvað voruð þér að
hugsa?
Hún var feimnisleg, — svo svar-
aði hún brosandi: „Ég tapaði pen-
ingum í kauphöllinni í gær.“