Samtíðin - 01.02.1944, Qupperneq 8

4
SAMTÍÐIN
VIÐHORF DAGSINS XI
Frá sjónarmiði blaðamanns
Eftir KARL ÍSFELD blaðamann
Kæri ritstjóri.
Þú hefur óskað eftir því, að ég
léti fáein orð flakka um viðhorf
dagsins frá sjónarmiði hlaðamanns,
Karl ísfeld
og þó að mér sé fyllilega ljóst, að
þú hefðir getað fundið, í hópi ís-
lenzkra hlaðamanna, eldri, revndari
og snjallari hlaðamann en mig, til
þessa verks, vil ég ekki með 511 u
víkjast undan beiðni þinni, enda
máttu sjálfum þér um kenna, að
ekki tekst betur til en raun er á,
fyrst þú varst svona seinheppinn i
valinu.
Við skulum þá snöggvast svipast
um í ritstjórnarskrifstofu í byrjun
vinnutímans.
Strax meðan verið er að snúa
lyklinum í skránni, heyrist gamal-
kunn, en fremur hvimleið tónlist,
inni í skrifstofunni. Það eru allir
símarnir, sem hringja án afláts, og
er skjótt frá að segja, að þessi ógeð-
felldi sónn dynur í eyrum hlaða-
mannsins allan starfsdaginn og má
j)ó varla á bæta eril hans og ónæði,
þvi að sjaldnast er verið að „slá á
þráðinn" til þess að færa blaða-
manninum fréttir, heldur til þess
að kvarta undan því, sem rangt hafi
verið með farið í blaðinu daginn
áður. En öllu verður hlaðamaður-
inn að laka ineð himnesku hliðu-
hrosi og silkimjúkum orðum, en
hvað hann kann að hugsa, segi ég
ekki. Blaðamenn eiga líka sín leynd-
armál. En ein hringingin vekur
meiri hroll en aðrar. Það vantar
handrit á vélarnar.
Nú verður að hringja í allar átt-
ir, til þess að reyna að þefa uppi
fréttir. Stundum er lögreglan aðal-
hjálparhellan: hil númer þetta eða
hitt var stolið í nótt, fullur maður
í stolnum híl ók á ljóskersstaur i
Suðurgölu i gærkveldi, staurinn