Samtíðin - 01.09.1947, Blaðsíða 18

14
SAMTÍÐIN
í fjallafaðm Eyjafjarðar, breiðast
akrar og aldinlundir um láglendið.
Hvergi er orðið betra til ræktunar
á Islandi en þar, og má jafna því
til hins bezta, sem þekktist á Norð-
urlöndum um miðja 20. öld.
1 þessari svipferð, sem hugsast
mætti í flugvél eða bíl að vild, hef-
ur ekke'rt tóm unnizt til að lýsa iðn-
aði, en hann verður þá langmesti
atvinnuvegur Islendinga og flestra
þjóða. Gróður og grjót landsins veita
hráefni.
I næstu grein verður gelið land-
eyðingarafla, sem koma með veður-
bata þessum og geta haft ógurlegar
afleiðingar, ef þjóðin er ekki viðbú-
in. En hér skal eigi blanda því við
bjartsýnina. Hamingja Islands hefur
oft rá.ðið fyrr, og henni má enn
treysta.
Fjölgun landsmanna síðan um
1890 svarar til þess, að þeir tvöfald-
ist á 67 árum, áttfaldist á 2 öldum
og 64-faldist á 400 árum. Eftir þær
4 aldir, sem á var.minnzt að fram-
an sem breytingaskeið islenzkra
náttúrugæða, þurfa sennilega 8 millj-
ónir niðja okkar að rúiiiast í land-
inu. Er það hugsanlegt?
Fyrir 220—30 árum voru lands-
menn nokluið innan við 40 þúsund
og fundu ekki betur en Island væri
ofþröngt og afurðasnautt til þess, að
skaparinn mundi leyfa þeim að lifa
ósoltnum. Hvernig hefði þeim litizt
á að heyra um 130 þúsunda mann-
fjölda væntanlegan? Miklu verr en
okkur lízt nú á 1 eða 1,5 milljóna
mannfjölda hér eftir jafnlangan
tíma frá dögum okkar. Er þá nokk-
ur fjarstæða að hugsa reiknings-
dæmið áfram upp í 8 milljóna þjóð,
jægar liðinn verður sami tími og nú
er genginn frá dögum Jóns Arason-
ar? Vissulega ekki.
En þá mega Islendingar ekki liugsa
framtíðina smátt og skafnörtungs-
lega. Óþrotleg bjartsýni er skylda,
sérstaklega þau ár, sem illa gengur,
en einnig réttmæt í góðærum. „Bústu
við hinu illa, hið góða skaðar þig
ekki“, er leiðbeining í og með. En
stundum má segja af ugg og alvöru
við úrtölumanninn: „Bústu við hinu
góða, svo að hið illa skaði þig ekki.“
Og búumst af kappi við hinu góða,
svo að það tortími oss ekki.
j^|AÐUR NOKKUR hafði tapað máli.
Hann varð þá svo reiður við and-
stæðing sinn, er hafði unnið málið,
að hann mælti:
„Ég gæti rekið tunguna alla leið
framan í yður“.
Hinn svaraði:
„Ég átti nú líka einu sinni grið-
ung, sem gat sleikt alla nautgripina
á heimilinu. En hann gat ekki unn-
ið mál“.
,,Frændi minn er svo vanskapað-
ur, að það eina, sem hann getur
keypt tilbúið utan á sig, er regnhlíf
Allar fáanlegar
SPORTVÖRUR
á einum stað.
Austurstræti 4 . Sími 6538