Samtíðin - 01.09.1947, Qupperneq 22

18
SAMTÍÐIN
sagði: „Það er góð og gild ástæða
fyrir því, að mér þykir vænt um
kindur. Allir karlmenn í minni ætt
hafa að meira eða minna leyti haft
með kindur að gera. Auðæfi Perry-
ættarinnar eru fengin fyrir ull. Fað-
ir minn og afi tóku ævinlega ofan,
þegar þeir voru uppí i sveit og mættu
kindahópi; það er ættarhefð.“
Billie hlustaði hugfangin. Hún
hafði aldrei heyrt talað um, að slíkt
gæti verið ættarhefð, en henni var
ljóst, að núverandi eigandi Perry-
auðæfanna var í skrítnu skapi og
hún reyndi að leiða talið að öðru.
Framh. í næsta hefti.
f ÆKNIRINN: „Ég fæ ekkj séð, að
tui
það geri yður nokkurn hlut til,
þó að þér talið við sjálfan yður.“
Sjúklingurinn: „Það kann vel að
vera, en ég verð hara alltaf svo fjári
geðvondur, þegar ég er að þessu
bannsettu masi.“
JtfYLIÐI í lögreglunni gekk undir
munnlegt próf og var m.a. spurð-
ur, hvað hann mundi gera, ef hann
væri i bíl og glæpamannahópur kæmi
akandi í bíl á eftir honum á 60 km
hraða. Nýliðanum varð orðafall eitt
andartak, en því næst anzaði hann:
„Ég mundi setja bílinn upp í 80.“
Viðskiptin hagkvæmust við
Hetayeti
SjöhxA /SeHediktAAchar
Reykj'avik.
Nýjar norskar bækur
THNS OG marga eldri áskrifendur
■* Samtíðarinnar mun reka minni
til, hirti tímaritið fyrir stríð að stað-
aldri frásagnir um nýjar norskar,
sænskar og danskar bókmenntir í
samvinnu við þrjú stærstu bókafor-
lög Norðurlanda: GYLDENDAL
NORSK FORLAG í Oslo, BONNIERS
FÖRLAG í Stokkhólmi og GYLDEN-
DALSKE BOGHANDEL NORDISK
FORLAG í Kaupmannahöfn. Sendu
þ^ssi forlög Samtíðinni eftir frjálsu
vali þau rit sín, sem vér töldum,
að lesendur vorir hefðu einna helzt
hug á að kynnast, en vér birtum
jafnóðum hér í ritinu stutta frásögn
um þau. Rúm vort leyfði að sjálf-
sögðu ekki ítarlegar bókafregnir
hvað þá ritdóma, heldur einungis
fáorða kynning. Fjöldi bréfa frá á-
skrifendum Samtíðarinnar nær og
fjær færðu oss brátt heim sann-
inn um, að þeir kunnu þessu hið
bezta, en £að mun fullkomið eins-
dæmi, að íslenzkt tímarit flytji les-
endum sínum að staðaldri viðlika
yfirlit um þau úrvalsrit, sem berast
á markaðinn hjá öðrum þjóðum.
Eftir að sambandið við Norður-
lönd rofnaði af völdum stríðsins,
lauk að sjálfsögðu þessari „norrænu
samvinnu“ Samtíðarinnar og hinna
ágætu bókaútgefenda. Oss er það því
mikið ánægjuefni að geta flutt les-
endum vorum þá frétt, að nú mun
hún hefjast að nýju. Hafa Gyldendal
í Oslo og Bonnier í Stokkhólmi þeg-
ar sent oss til umsagnar nokkrar
nýjar bækur, og munum vér geta
þeirra norsku, sem komu fyrr, í