Samtíðin - 01.03.1951, Blaðsíða 18

14
SAMTÍÐIN
um austurvegi liggur viðskiptaleið
milli höfuðstaðarins með um 60
þúsund íbúa og framleiðsluhéraða,
er hafa um 12 þús. íbúa, hljóta allir
að sjá, hve gífurlegar samgöngurnar
verða að vera. Þegar fer að snjóa
fyrir alvöru, teppist Hellisheiði fljótt.
Krýsuvíkurvegurinn er að vísu
bráðabirgðalausn, en óviðunandi til
lengdar. Hellisheiðarleiðina þarf að
endurbæta með Þrengslavegi.
En langstærsta framtíðarmál okk-
ar, sem þróun héraðanna á Suður-
landsundirlendinu mun fyrst og
fremst mótast af, er áframhaldandi
hafnargerð í Þorlákshöfn.“
„Dr því að þú ert farinn að minnast
á stórfelld framtíðarmál, er sannar-
lega freistandi að spyrja þig að lok-
um, hverju þú spáir um framtíð
okkar kæra Suðurlands og afkomu-
skilyrði fólksins þar.“
Egill Thorarensen verður mjög
alvarlegur á svipinn. Ætli hann
haldi, að ég sé að reyna að leika
Öðin, sem átti það til að spyrja að
lokum svo fantalega, að enginn gat
svarað honum! En líka er sagt, að
einn heimskingi geti spurt svo margs,
að 7 vitringar kunni þar ekki svör
við.
„Ég treysti mér ekki til að .svara
þessari spurningu þinni“, segir hann.
„Til þess þarf skáld, og „skáld er
ég ei.“ Þær hugsjónir, sem hér þarf
við, flýja „lífsins argaþras“. En
þegar ég hugleiði spurninguna, finnst
mér Hannes Hafstein svara henni á-
gætlega í aldamótakvæði sínu. Er
hann ekki fyrst og fremst að spá
fyrir þessum héruðum í sumum
hinum ódauðlegu ljóðlíuum sínum
þar? Hvar munu sveitirnar fyllast og
akrar hylja móa fyrr en hér? Hvar
mun móðurmoldin frjóa veita meira
brauð en hér? Hvar finnst meiri
kraftur i fossaskrúða til þess að
knýja knör og vagna og stritandi
vélar? Landnám þessa héraðs er enn
tæplega hafið i nútimaskilningi, en
skilyrðin eru hér glæsileg, ef fólkið
vill. Hundruð þúsunda eða öllu held-
ur milljónir af fólki gætu þessi hér-
uð fætt. Stórfelld ræktun er enn lítt
hafin, en fossar og fallvötn búa yfir
því nær ótæmandi, óbeizluðum krafti
— aflgjafa handa milljónum af
glöðum og prúðum starfsmönn-
um. Auðugustu fiskimið landsins
liggja úti fyrir hafnlausri strönd.
Allt er hér ógert, en þó vantar ekk-
ert jafn tilfinnanlega og höfn, sem
tengir möguleika lands og hafs.
Fyrst, þegar sú höfn hefur verið gerð
hér austan Fjalls, mun framkvæmd-
unum og framförunum fleygja á-
fram. Hér hefur lítið gerzt enn, en
mikið gæti gerzt, ef fólkið vildi. Og
allt kemur þetta.
„Hátt ber að stefna, von við traust
að tvinna,
takmark og heit og efndir saman
þrinna.“
Enn það er því miður með fram-
farirnar hérna eins og skammdegis-
sólina, að það er kvöl, hve þær koma
„seint á fætur“, segir Egill, um leið
og ég kveð hann og þakka honum
fyrir alúðlegar viðtökur og skemmti-
lega samverustund. S. Sk.
f næsta hefti mun m. a. birtast grein
um höfuðborg Spánar og spánska menn-
ingu eftir Magnús Víglundsson ræðis-
mann.