Samtíðin - 01.03.1951, Blaðsíða 21

SAMTÍÐIN
17
„Hvernig farið þið að því að gera
treflana svona mjúka og lika svo-
kallaðri angóra-áferð?“
„Þegar þeir liafa verið prjónaðir,
eru þeir fyrst þvegnir eins og allar
okkar vörur. Að því búnu ganga þeir
gegnum sérstaka vél, sem kembir þá
upp.“
Að svo mæltu sýndi Ólafur mér
nýprjónaðan lopatrefil og setti hanrt
því næst inn í fyrrnefnda vél, sem
gerbreytti áferð hans. Á sama hátt
eru kvenpeysurnar kembdar upp, en
af þeim hafa útlendingar keypt veru-
legt magn. Þegar ég spurði Ólaf,
hvort eigendur prjónastofunnar
hefðu ekki í hyggju að framleiða í
stórum stíl prjónles til útflutnings,
sagði hann: „Við höfum sótt um
leyfi til þess, en ekki fengið það.
En við höfum fengið hagstætt tilboð,
m.a. frá Danmörku, í lopaprjónles.
Var leitt að geta ekki tekið því til-
boði, því að allir hljóta að sjá, að
miklu meiri hagur er að því að senda
á erlendan markað fullunninn ullar-
varning en algerlega óunna ull, eins
og við höfum lengst af gert. Það er
óhætt að fullyrða, að ísl. prjónavörur
úr lopa eiga sér geysimikla markaðs-
möguleika erlendis, og útlendingar
sækjast mest eftir prjónlesi með ísl.
sauðarlitum.“
„Hve margar vörutegundir fram-
leiðið þið?“
„Samtals yfir 50 mismunandi gerð-
ir af prjónavörum. Hér hafa unnið
yfir 20 stúlkur, þegar flest hefur
verið, og vonandi á starfsemin enn
fyrir sér að aukast.“
„Hvaða örðugleika hafið þið eink-
um átt við að stríða?“ spyr ég að
lokum.
„Markmið okkar er að vinna úr
íslenzkri ull. Hafa ýmsir utanaðkom-
andi örðugleikar staðið þar í vegi.
Fvrst og fremst þeir, hver erfitt hef-
ur verið að fá hentugt íslenzkt ullar-
band til að vinna úr. Við höfum
heldur ekki getað aflað okkur hent-
ugra sjálfvirkra véla, sem mundu
lækka framleiðslukostnaðinn að
miklum mun og vega þannig á móti
hinni gífurlegu verðhækkun, er orð-
ið hefur á unninni ull. Til skamms
tíma höfum við átt við að stríða
skort á nauðsynlegustu varahlutum
eins og nálum, sem hafa orsakað
stöðvun fullkominna véla um langan
tíma. Einnig hefur verið erfitt að
afla saumagarns og tvinna, sem
kosta þó tiltölulega lítið. Vonandi
rætist þó brátt úr öllu þessu, enda
virðist skilningur valdhafanna á
nauðsyn þessarar framleiðslu fara
vaxandi.
Tveir heimspekiprófessorar hitt-
ust í boði hjá þeim þriðja. Að veizl-
unni lokinni sagðst öðrum gestanna
svo frá: „Ég komst bara aldrei að
fyrir málæðinu í honum Sigurði,
og um hvað heldurðu, að hann hafi
verið að þruma allan tímann, með-
an setið var undir borðum: Gildi
þagnarinnar.“
EF YÐTJR vantar úr eða aðra
skrautgripi, þá munið:
MAGNÚS E. BALDVINSSON
Úra- og skrautgripaverzlun,
Laugaveg 12, Reykjavík.