Samtíðin - 01.11.1951, Qupperneq 22

18
SAMTÍÐIN
smiður, sem hafði lært trérennslu.
Hann kenndi mér að renna. Þegar
ég var latur við að fara á verkstæð-
ið með honum á kvöldin, var hann
vanur að segja: „Komdu, komdu, því
þá verðurðu eini rennismiðurinn á
lslandi, sem raunverulega hefur lært
að renna.“ Þessi eggjunarorð urðu til
þess, að ég fór að fá áhuga fyrir
rennismíðinni.“
Það var fróðlegt að fylgjast með
vinnubrögðunum í Trésmiðju Gunn-
ars Snorrasonar, kynnast því, livern-
ig óunnir plankar voru bútaðir nið-
ur, felldir saman, límdir og því næst
renndir. Gaman hefði verið að geta
fylgzt með trékubbunum, þangað til
þeir voru orðnir að fallegum lömp-
um, en þess var enginn kostur, því
að þá hefði ég orðið að bíða þarna
í hálfan mánuð! Svo er mál með
vexti, að þrenns konar lakk verður
að liera á lampana 8—10 sinnum, en
þess á milli þarf lakkhúðin að jafna
sig í nokkra daga í senn, til þess að
komið verði í veg fyrir, að víindin í
trénu komi síðar fram. Að þessari
lakkhúðun lampanna vinna stúlkur,
en karlmenn að sjálfsögðu að allri
trésmíðinni. Enda þótt aðalfram-
leiðsla verksmiðjunnar sé lampar,
framleiðir hún margt fleira, svo sem
eldhúsáhöld úr tré,. ýmislegt til raf-
magnsiðnaðar og smáhúsgögn. Gunn-
ar minntist á lampa af sérstakri
gerð, sem þarna eru smíðaðir og út-
lendingar hafa sótzt mjög eftir. Er
enginn efi á því, að þess háttar
lampa væri auðgert að selja til út-
landa í stórum stíl, en því miður hef-
ur að undanförnu ekki fengizt leyfi
fyrir efni i þá.
Iðja er orðin kunn fyrir smekklegar
nýjungar
Síðan skoðuðum við skermagerð
Iðju í Lækjargötu 10 B, sem Snorri,
sonur Gunnars Snorrasonar, veitir
forstöðu, og aukið hefur starf-
semi sína verulega að undanförnu.
Þar vinna að staðaldri 7 stúlkur og
fleiri vetrarmánuðina. Lampaskenn-
arnir eru mestmegnis gerðir úr silki,
en einnig úr plasti og pergamenti.
Því miður hefur gengið erfiðlega að
fá leyfi til að flytja inn plastið, en
það telur Snorri, að verða muni
framtíðarefnið í þessa framleiðslu.
Er ég hafði skoðað hinar mörgu og
smekklegu gerðir af lampaskermum,
sem þarna voru, spurði ég Snorra,
hvort þær værðu gerðar eftir erlend-
um fyrirmyndum. Hann kvað það
ekki vera, en sagði, að Iðja væri svo
heppin að njóta starfskrafta tveggja
stúlkna, sem hefðu unnið að skerma-
gerð í mörg ár, og væru flestar nýj-
ungarnar frumleik þeirra og smekk-
vísi að þakka. v
Læknir: „Jæjci, hvernig eru fæt-
urnir eftir ctðgerðina?“
Vesalingurinn: „Þakk gður fyrir,
ég er nii farinn að geta staulazt
helmingi hraðar en á dögunum.“
Læknir: „Það er ágætt. Þái getið
J)ér notað tímann, sem þér sparið
við það, iil þess að dást að fram-
förunum."
Ef yður vantar góð herra- eða dömu-úr,
ættuð þér að tala við mig.
Sent um allt land.
GOTTSVEINN 0DDSS0N,
úrsmiður,
Laugaveg 10. — Reykjavík.