Fréttablaðið - 24.12.2009, Blaðsíða 32

24. DESEMBER 2009 FIMMTUDAGUR6 ● fréttablaðið ● kirkjan
Hann starfar við eitt af þessum
lítt sýnilegu en engu að síður mikil-
vægu störfum. Karl Kristensen
er kirkjuvörður í Víðistaðakirkju
í Hafnarfirði, sókn sem státar af
um 5.500 manns. „Starfið snýst um
margt, allt frá því að halda kirkj-
unni hreinni og til samskipta við
fólk sem leitar til prestsins í kirkj-
unni.“
Lífið getur verið dálítið kúnstugt
og vegir Guðs svo sannarlega
órannsakanlegir. „Ég hef verið
kirkjuvörður í tíu en áður var ég
kjötiðnaðarmeistari. Ég byrjaði í
afleysingum sem kirkjuvörður í
Hallgrímskirkju og fór svo í fullt
starf. Var þar í sjö ár en ég hef verið
hér í fullu starfi í þrjú ár,“ segir
Karl og brosir. „En ég viðurkenni
að þetta eru nú ekki lík störf.“
En hvað þarf góður kirkjuvörður
að hafa til að bera? „Ja, ætli það sé
ekki bara trúin á Jesú Krist. Ég var
mikið í KFUM þegar ég var dreng-
ur og hélt líka trúnni þegar ég var
kjötiðnaðarmeistari.“
Karl segir mikið og blómlegt
starf unnið í kirkjunni. „Fyrir utan
þetta hefðbundna starf er félags-
starfið mjög fjölbreytt. Hér eru
haldnir AA-fundir, hér er unglinga-
og barnastarf og fermingarfræðsla.
Þá eru mömmumorgnar vinsælir en
innan þeirra er það nýjasta kríla-
sálmar. Þar er brjóstmylkingum
kennt að hlusta á og njóta sálma-
legrar og klassískrar tónlistar.“
Kirkjuvörðurinn gerir lítið úr
eigin hæfileikum á sviði skáld-
skapar og tónlistar en hann ku
hafa þá nokkra. „Kunna ekki allir
að kveða?“ spyr Karl hógvær, sem
á meðal annars texta á jólaplötu
Björgvins Halldórssonar, Hvað
eru jól? Það er því ljóst að kjötiðn-
aðarmeistarinn lumar á mörgum
hæfileikum sem nýtast vel í starfi
hans. - uhj
Úr kjötiðn í kirkjuvörslu
Karl segir mikið og blómlegt starf unnið í kirkjunni. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
„Við höfum mjög gaman af
þessu starfi og ég get hiklaust
mælt með þessu fyrir hvern
þann sem telur sig eiga erindi
í kirkju,“ segir Davíð Þór Jóns-
son, guðfræðinemi með meiru.
Davíð og kona hans, Þórunn
Gréta Sigurðardóttir, hafa um
rúmlega tveggja ára skeið verið
messuþjónar í Neskirkju.
Davíð segir messuþjóna
leika hlutverk í því að virkja
kirkjusamfélagið, því kirkja
sé ekki bara prestur og áhorf-
endur. „Messuþjónar taka þátt
í nokkurs konar alhliða að-
stoð við messuna. Í því felst
að þeir sem taka starfið að sér
hverju sinni mæta örlítið fyrr
til messu og skipta með sér
verkum. Svo útbúa þeir altarið,
kveikja á kertum, lesa ritning-
arlestrana og fleira. Í Neskirkju
er sá háttur hafður á að kirkju-
bænin, sem er bæn safnaðarins,
er lesin og stundum skrifuð af
messuþjónunum. Og svo mætti
lengi telja. Alls konar fólk tekur
þátt í þessu og ég geri þetta
ekki sem guðfræðinemi,“ segir
Davíð Þór.
Þau skötuhjúin Davíð Þór og
Þórunn Gréta munu ekki sækja
messu í Neskirkju um jólin
þar sem þau eru stödd á Egils-
stöðum. Davíð Þór gerir þó
ráð fyrir að reyna að komast í
messu þar á morgun eða annan
í jólum. „Maður er svo íhalds-
samur og hefðbundinn um jólin.
Ég er ekki alinn upp við að fara
í messu á aðfangadag heldur
hlusta á hana í útvarpinu. Ég
býst ekki við að breyting verði
á því í þetta sinn,“ segir hann.
- sg
Virkjar kirkjusamfélagið
Ferðadagar eru fram undan hjá
séra Sigríði Óladóttur á Hólma-
vík sem þjónar átta kirkjum.
Hún hlakkar til að hitta sóknar-
börnin, ekki síst þau sem koma
heim til að halda heilög jól í
sínum heimasveitum.
„Síðustu vetur hafa verið þægi-
legir til ferðalaga hér á Ströndum.
Það hefur aðeins komið fyrir að
ég hef þurft að hætta við að fara
í Árnes en þar er mjög gaman að
þjóna. Stundum er þar meira en
100 prósenta messusókn á jólum
þegar börn og ættingjar þeirra
sem skráðir eru í sókninni mæta í
kirkju og allir syngja með,“ segir
Sigríður glaðlega þegar hún er
krafin um ævintýralegar ferða-
sögur í sambandi við sitt messu-
hald.
Þetta er átjándi vetur séra Sig-
ríðar á Hólmavík en umdæmi
hennar hefur stækkað talsvert á
þeim tíma því þrjú prestaköll hafa
verið lögð niður í kringum hana og
hún þá tekið við sóknarbörnum
þaðan. „Það hafa ekki bæst við
margar sálir í sjálfu sér. Land-
svæðið er bara dálítið stórt,“
segir hún og gerir ekki mikið úr
samgönguerfiðleikum í tengslum
við starfið. „Á þessum átján árum
hef ég bara einu sinni þurft að
snúa við vegna ófærðar. Það var á
leið á Drangsnes á páskum 1995.
Hins vegar hefur komið fyrir að
jólamessur hafi verið felldar niður
ef sóknarbörnin hafa ekki komist.
Það er sem betur fer ekki oft. Mér
finnst svo gaman að hitta þau á
jólunum, ekki síst unga fólkið sem
við missum í burtu í framhalds-
skóla eða vinnu á haustin. Verst
að hafa ekki meiri tíma við kirkju-
dyrnar til að spjalla við það.“
Kirkjurnar hennar Sigríðar
eru á Óspakseyri, Kollafjarðar-
nesi, Hólmavík, Drangsnesi, Kald-
rananesi og í Árnesi á Ströndum
og svo á Nauteyri og Melgraseyri
við Djúp. Reyndar er ekki kirkja
á Drangsnesi heldur haganlega
gerð kapella í skólanum. Lengst er
fyrir Sigríði að fara í Árnes, rúmir
hundrað kílómetrar. Þangað er
líka versta leiðin því hún er ekki
mokuð nema takmarkað og Veiði-
leysuhálsinn og fleiri kaflar geta
verið erfiðir yfirferðar.
Aftansöngur verður á Hólma-
vík á aðfangadagskvöld hjá séra
Sigríði og þrjár messur á jóla-
dag, á Drangsnesi, Kollafjarðar-
nesi og Óspakseyri. Svo fer annar
jóla dagur í ferð í Árnes ef fært
verður. „Þar byrja ég á að setjast
að hádegisverðarborði hjá Gunn-
steini og Margréti í Norðurfirði,“
segir hún og lýkur lofsorði á við-
tökur alls staðar í sóknunum.
„Svo er ég ekkert ein í þessum
ferðalögum því organistinn fylg-
ir mér um allar trissur. Kórinn
hér á Hólmavík er stór og góður
og fólkið úr honum duglegt að
koma með mér og styðja við söng-
inn í fámennum sóknum. Þeir eru
margir sem fórna tíma sínum um
jólin.“ - gun
Yfir 100 prósenta mæting
Séra Sigríður hefur þjónað á Hólmavík í
hátt í tuttugu ár.
Guðshúsið á Hólmavík ber við roðagullinn himin. MYND/PÁLL INGIMUNDARSON
Nóg er um að vera hjá séra Ingólfi Hartvigssyni um hátíðarnar.
Hann er búsettur á Kirkjubæjarklaustri þar sem hann starfar
við sóknarkirkjuna Prestsbakkakirkju og minningarkapellu séra
Jóns Steingrímssonar, en þess utan þjónar hann þremur öðrum
sóknum: Grafarkirkju í Skaftártungu, Langholtskirkju í Meðal-
landi og Þykkvabæjar-
klausturs kirkju í
Álftaveri. Ingólfur
var vígður að Kirkju-
bæjarklaustri í ágúst
árið 2006, og eru
þetta því fjórðu jólin
sem hann og fjöl-
skylda hans, eigin-
konan Karítas Kristj-
ánsdóttir og börnin
Naómí Alda, níu ára,
og Sveinn Hartvig,
sem verður fjögurra
ára í lok mánaðarins,
eyða fyrir austan.
Eins og áður sagði
er nóg að gera hjá
f lestum prestum
landsins um jólin og er
Ingólfur engin undan-
tekning. Í dag er ein
messa á dagskrá á miðnætti, en á morgun, jóladag, eru þær tvær.
Annar í jólum er svo annasamasti dagurinn, en þá keyrir Ingólfur
ásamt organista og kór um sveitir í þrjár messur, hvorki meira né
minna. „Einhvern tíma tók ég nú saman kílómetrafjöldann sem
ég keyri á þessum degi og taldist til að hann væri í kringum tvö
hundruð. Ég býst nú reyndar við að aðrir prestar ferðist jafnvel
lengri vegalengdir en svo um jólin, en þetta er ágætis keyrsla á
einum degi,“ segir Ingólfur.
Spurður hvort ekki gæti þreytu eftir slíkan dag svarar Ingólfur
því játandi. „En það er mjög góð þreyta. Þetta er alveg stórkostlegur
dagur og mikil gleði og hátíð á öllum stöðum. Hátíðleikinn er jafn
mikill alls staðar sem ég fer og dagurinn er fljótur að líða.“
Ingólfur segir að álagið á þessum tíma reyni ekki meira á fjöl-
skyldulífið en hjá flestum öðrum. „Þegar ég kom hingað fyrst var
dóttir mín sex ára og sonurinn rétt eins árs, þannig að þau þekkja
í raun ekkert annað en jól prestafjölskyldunnar. Auðvitað er í nógu
að snúast í undirbúningi jólanna og mikill spenningur, bæði hjá
börnum og fullorðnum. En þetta hefst allt með góðri skipulagn-
ingu.“
Ingólfur segir fjölskylduna leggja mikið upp úr því að nýta vel
tímann sem gefst yfir jólin. Liður í því er að öll sækja þau sumar-
messurnar saman. „Dóttir mín kann orðið sálmana og hefur gaman
af því að syngja með. Sonur minn er hrifnari af því að hlaupa um
kirkjuna,“ segir hann og hlær. - kg
Mjög annasamt hjá
prestum um hátíðarnar
Séra Ingólfur og Karítas eiginkona hans ásamt
börnunum Naómí Öldu og Sveini Hartvig.
Davíð Þór og kona hans eru messu-
þjónar í Neskirkju. FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON