Samtíðin - 01.04.1958, Qupperneq 7

3. hefti 25. árg. I\lr. 241 Aprnl 1958
TÍMARIT TIL SKEMMTUIXIAR OG FRÓDLEIKS
SAMTÍÐIN kemur út mánaðarlega nema i jan. og ágúst. Ritstjóri og útgefandi: Sigurð-
ur Skúlason, Reykjavík, sími 12526, pósthólf 472. Afgreiðslusími 18985. Árgjaldið, 55
kr. (erl. 65 kr.), greiðist fyrirfram. Áskriftir miðast við síðustu áramót. Áskriftargjöld-
um veitt móttaka i Bókaverzlun ísafoldar, Austurstræti 8. — Félagsprentsmiðjan hf.
SIGURÐUR SKÚLASDN:
Vihuietfur fridugur er huístnœðruut nuuðsijn
EIN ER sú stéfct í þjóðfélagi okkar, sem
aldrei heyrist nefnd í sambandi við kjara-
bætur, en það eru íslenzkar Iiúsmaeður.
Gerum við okkur ljóst, hve erfitt, ábyrgð-
arríkt og áhyggjusamt starf þeirra er?
Nú hefur kvenlæknir í Khöfn, dr. He-
lene Ytting að nafni, komið því til leiðar,
að allmargar sjúkar húsmæður, sem til
liennar hafa leitað, eiga sér orðið einn frí-
dag á viku. Um þessa nýjung farast dr.
Ytting orð eitthvað á þessa leið: Með
vikulegum frídegi handa þreyttum hús-
uiæðrum er mikið Iieillaspor stigið. Það
er ekki nóg- með, að mörgum konum hafi
fundizt þær verða nýtt og betra fólk fyr-
ir bragðið. Fjölskyldur þeirra hafa einnig
breytzt, orðið glaðari og Iiamingjusam-
ari. Konur, sem leita til mín, kvarta oft
u*n þreytu og óróleik. Þær hafa aiveg
glatað lifsgleðinni og sjá varla orðið til
sólar fyrir sífelldu annriki og erfiði.
Hvernig á að ráða bót á þessu? Stundum
er sjúkdómum um að kenna, og þá ber að
lækna. En oft kemur í ljós, að einn frí-
dagur á viku jafnast á við kraftaverk.
Hörg húsmóðirin telur í fyrstu, að það
fyrirkomulag sé óframkvæmanlegt. En
henni skjátlast. Hitt fólkið á heimilinu
^kur að sér störf hennar þennan eina
^ag vikunnar, með hæfilegum undirbún-
hrgi af hennar hálfu, — og svo gengur
allt eins og í sögu. Aðeins eitt er nauð-
synlegt: að frídagurinn sé fastákveðinn
fyrirfram. Ekkert má liagga þeirri ráð-
stöfun. Bezt er, að liann sé í m'ðri viku.
Frídagana nota konurnar tii þess að
sinna hugðarefnum sinum. Þær hugsa
um útlit sitt að morgninum, en seinna um
daginn fara þær að heiman til að finna
vinkonur sínar, fara í búðir, skemmta sér,
læra eitthvað, sem þær hafa áhuga á, o.
s. frv. Yfirleitt gera þær eitthvað annað
en þær eru vanar. Sumar vita í fyrstu
ekki gjörla, hvernig þær eiga að verja
deginum. En ekki F.ður á löngu, J)ar til
viðfangsefnin hópast að þeim. Eitt er
mjög mikilsvert: TILHLÖKKUNIN TIL
FRÍDAGSINS. Ef eitthvað amar að í vik-
unni, fleytir hún þeim yfir örðugleikana
og áhyggjurnar.
E'ginmenn og börn! Hugsið ykkur mun-
inn á því að liafa átt síþreyttar eiginkon-
ur og mæður og liinu að eiga nú glaðar
og hressar húsmæður, sem gerbreyta
heimilisbragnum á betri veg. Margir eig-
inmenn og börn Iiafa sagt við mig: Okk-
ur finnst eins og við höfum eignazt nýja
konu og móður, eftir að vikulegi fridag-
urinn kom til sögunnar.
Þannig fórust Iiinum ágæta kvenlækni
orð. En er þá furða, þótt spurt sé: Eig-
xun við íslendingar að bíða þess, að erf-