Samtíðin - 01.10.1965, Qupperneq 17

SAMTlÐIN
13
Ibn Saud, konungur Saudi-Arabíu, „hlýddi eigi tímans kalli." Hann hafði enga
hugmynd um, hvað hann átti að gera við allar þær milljónir sterlingspunda,
sem streymdu sjálfkrafa inn í land hans.
Olíugrúílinn
ruglaði hann alveg
í ríminu
IBN SAUD hét fullu nafni Abdul-Aziz
Ibn Abdul-Rahman Al Faisal Ibn Saud.
Nafnið var ámóta ferlegt og maðurinn
sjálfur. Hann kafnaði ekki undir því.
Hann liafði verið eyðimerkurhermaður,
ræningjahöfðingi, bedúínakonungur og
patríarki. Þegar hann dó, árið 1953, réð
hann yfir stærra landi en Þýzkalandi,
Frakklandi, Spáni og Portúgal saman-
lögðum. Það nefnist Saudi-Arabía. Það
liafði tekið Ibn Saud 30 ár að brjóta þetla
landflæmi undir sig.
Faðir hans liafði leitað sér hælis í Ku-
Wait, eftir að fjandsamlegur kynflokkur
l'afði flæmt hann frá hinu forna vfir-
ráðasvæði Saud-ættarinnar kringum
Riad. Þá var Ibn Saud aðeius 11 ára. 10
árum seinna, árið 1901, lagði piltur af
stað inn i eyðimörkina með 39 manna
her að befna ófara föður síns. Þeir riðu
úlföldum. Ibn Saud beitti ýmist slægð
eða barðist af liörku á þessari ævintýra-
legu herferð. Fyrsti sigur hans var taka
Itiads með snillibragði. En herförin tók
Sem sagt 30 ár. Þá hafði Ibn Saud kúg-
að til hlýðni eða rekið frá völdurn flesta
valdbafa Arabíuskagans. Árið 1926 lét
hann taka sig til konungs í Iiedjas og
réð þar með yfir hinum lielgu borgum
Mekka og Medina. Árið eftir gerðist
liann konungur i Nejd og 1932 í Saudi-
Arabíu. (Um allt þetta má lesa i nýrri
bók eftir David Howart: The Desert
King).
Ibn Saud lióf liina ævintýralegu lier-
för sina gersamlega félaus. Konungsríki
bans var sandauðn, þar sem 5—6 rnillj-
ónir bedúína gátu með naumindum dreg-
ið fram lífið. En árið 1938 fannst olía hjá
Dliahrau við Persaflóann. Ofboðslegar
fjárfúlgur tóku að streyma inn í landið.
Ibn Saud var einvaldur i ríki sínu i
hálfa öld. Þegar hann lézt, var hann
auðugasti konungur heimsins, en von-
svikinn og saddur lífdaga. Hann varð
of gamall, af því að hann skildi ekki
samtíð sína, „hlýddi eigi timans kalli“,
eins og Grímur Tbomsen sagði um Há-
kon jarl. Ef satt skal segja, hafði kon-
ungur ekkert vit á því, hvernig hann átti
að verja því óhemju fjármagni, sem olíu-
lindirnar veiltu inn í einkafjárhirzlu