Fréttablaðið - 03.04.2010, Síða 52

32 3. apríl 2010 LAUGARDAGUR
BAKÞANKAR
Davíðs Þórs
Jónssonar
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Róðrarvél
Skáklandsliðið
hitar upp! Rólegir!
HVAÐ VARSTU
AÐ HUGSA??
Þú veist auðvitað
alltaf hvernig allt
virkar, ha?
Ég er svo þreytt,
nennir þú að
baða Lóu í kvöld?
Ætli
það
ekki.
Er það?
Ef hún var virkilega svona
þreytt þá skil ég ekki hvernig
hún gat farið þrjú handahlaup.
Frábær tilboð á
flottum símum
Sumarsundkort Vodafone
fylgir völdum símum.
0 kr. í sund í allt sumar.
Nokia 2720
16.900 kr.
Nokia 5230
33.900 kr.
LG Viewty
29.900 kr.
Sumar-sundkort fylgir*
Sumar-sundkort fylgir*
Sumar-sundkort fylgir*
*Gildir fyrir 6 - 18 ára í allar sundlaugar ÍTR til 1. september 2010
Konan mín er utan af landi en ekki ég. Þótt þetta valdi ekki oft misskiln-
ingi á heimilinu getur þó einstaka sinnum
komið fyrir að menningarlegur bakgrunn-
ur okkar er of ólíkur til að samstundis sé
fyllilega ljóst hvað átt er við með sama
orðalaginu. Til dæmis stakk konan mín
upp á því við mig um daginn að við færum
og kíktum á gosið þegar veður væri heppi-
legt til þess. Þetta leist mér vel á og sam-
þykkti ég hugmyndina samstundis. Þegar
farið var að ræða ferðatilhögunina ítarleg-
ar kom aftur á móti í ljós að það að „kíkja
á gosið“ hafði ekki sömu merkingu í huga
okkar beggja. Ég sá fyrir mér bíltúr út á
Kambabrún til að athuga hvort við sæjum
gosstrókinn bera við himin, hún sá fyrir
sér göngu á Fimmvörðuháls.
TIL að flækja málin enn meir þá heyrð-
ist henni ég segja „Klambratún“ þegar
ég sagði „Kambabrún“. Eftir að hún hafði
þusað heillengi um höfuðborgar-
hyski sem bæri ekkert skynbragð
á vegalengdir og víðáttur
landsins okkar tókst þó að
leiðrétta þann misskilning.
Að vísu sárnaði mér dálítið að
konan mín skyldi álíta mig svo
veruleikafirrtan Reykjavíkur-
plebba að ég teldi mér virki-
lega trú um að líklegra væri
að sjá gosið af Klambratúninu en héðan af
Hjarðarhaganum. Henni þótti það aftur á
móti ekkert ótrúlegt að reykvískum mið-
borgarrottum fyndust þær vera komn-
ar langleiðina út á land þegar þær væru
komnar vestan úr bæ alla leið á Klambra-
túnið og að þar kynni jafnvel gosið í Eyja-
fjallajökli að bera fyrir augu þeirra.
ÞAÐ verður að viðurkennast að hugmynd-
in um langar gönguferðir um óbyggðir
vekur með okkur mjög ólík hughrif. Ég á
í raun erfitt með að lýsa því með orðum
hve mér finnst tilhugsunin um að ganga
tímunum saman yfir móa og grjót til þess
eins að sjá móa og grjót, sem er alveg eins
og móinn og grjótið þar sem við lögðum
bílnum, lítið heillandi. Ef vegurinn hefði
verið lagður þar hefðum við lagt bíln-
um þar og gengið þaðan til að sjá móann
og grjótið þar sem við lögðum af stað og
fundist hann miklu merkilegri en móinn
og grjótið sem ferðinni var heitið að sjá.
EN samband byggir á því að gefa og
þiggja og þess vegna læt ég mig hafa það
einu sinni til tvisvar á sumri að þramma
eitthvert út í bláinn í fylgd konu minnar.
Og þegar heim er komið er ég nú reyndar
yfirleitt mjög ánægður. Tilhugsunin um
ferðina reynist einatt mun kvíðvænlegri
en ferðin sjálf.
Utan af landi