Fréttablaðið - 10.04.2010, Blaðsíða 78

38 10. apríl 2010 LAUGARDAGUR
Lifa tvöföldu lífi
Hvað rekur fólk til þess að lifa og hrærast í tveimur heimum á
sama tíma? Er það vegna þess að það getur ekki valið, af því það
er orkumeira en fólk er flest, eða af því það tímir ekki að sleppa
taki af ástríðunni fyrir venjulegu atvinnuna? Hólmfríður Helga
Sigurðardóttir leitaði uppi fjórar manneskjur sem lifa tvöföldu eða
jafnvel margföldu lífi og spurði þær spjörunum úr.
Ég er fædd og uppalin í
Fljótshlíðinni og hef alltaf verið
afskaplega hrifin af kindunum
mínum, sem eru svo skemmti-
legar skepnur. En ég var rekin í
menntaskóla og svo háskóla af
henni móður minni sem sá að
það væri ekki góður framtíðar-
bissness fyrir mig að vera kinda-
bóndi,“ segir Anna Runólfsdóttir,
bóndi og umferðarverkfræðingur.
Undanfarin tvö ár hefur Anna
starfað hjá verkfræðistofunni
Verkís í Reykjavík, samhliða
búskapnum. „Þegar pabbi var
að hætta búskap fyrir nokkrum
árum vorum við búin að taka svo
mikinn þátt í þessu að ég gat
ekki annað en að minnsta kosti
reynt að halda lífi í fjárstofninum.
Ég fann að það var ekkert annað
sem kom til greina af minni
hálfu.“ Anna og maður hennar
hafa því séð um búið síðan og
verið með annan fótinn í Fljóts-
hlíðinni og hinn í Reykjavík, þar
sem þau vinna bæði. „Við höfum
unnið í Reykjavík og
verið hér um helgar.
Á veturna hefur
mamma svo séð um
það sem við náðum
ekki að dekka. Í vetur hef
ég svo verið í fæðingarorlofi
og hef meira og minna
verið hér í sveitinni og
nýt þess á hverjum
einasta degi.“
Anna fer aftur að
vinna í sumar en
vonast þá til að geta
unnið meira í fjar-
vinnu heiman frá sér
í Fljótshlíðinni. „Þetta
er líka svo frábær
vinnustaður, það er
heilmargt sem manni gengur
betur að vinna með þegar
maður er ekki með annað
fólk sitjandi í kringum
sig.“
En ætli
verkfræðin
nýtist við
bústörf-
in, eða
öfugt? „Ég
veit ekki
hversu
mikið af
búskapnum nýtist mér í verk-
fræðinni. En það sem ég hef lært
í byggingaverkfræði, til dæmis,
get ég notað til að bjarga mér
við hitt og þetta, til dæmis að
laga hluti sjálf og fá hluti til að
fúnkera.“ Nú er hún komin í enn
annað námið. „Ég er í fjarnámi á
Hvanneyri að læra búfræði, svo
ég hafi aðeins betri hugmynd um
hvað ég er að gera hérna. Það er
heilmargt sem borgar sig að læra
betur og þetta er praktískt, hag-
nýtt og mjög skemmtilegt nám.“
Bóndi og umferðarverkfræðingur
MEÐ FJÖLSKYLDUNNI Í FLJÓTSHLÍÐINNI Það var mamma Önnu
sem ýtti henni út í nám. Sjálf vildi hún helst alltaf vera heima í
Fljótshlíðinni með kindunum sínum. FRÉTTABLAÐIÐ/VILHELM
Egill Rafn Sigurgeirsson er sérfræðingur
í heimilislækningum og ástríðufullur
býflugnaræktandi í hjáverkum. Hann
kynntist býflugunum þegar hann var við
nám í Svíþjóð fyrir tuttugu árum og síðan
hefur ræktun þeirra verið stór hluti af lífi
hans. Mestan tíma taka býflugurnar frá
honum á sumrin, þegar sækja þarf hun-
ang í búin og gæta þess að þau stækki
eðlilega. Á veturna þarf hins vegar að
huga að þeim líka. „Á veturna reynum við
að koma býkúpunum í skjól, annaðhvort
innanhúss eða í góðum vindskýlum. Svo
snýst vinnan aðallega um að gæta þess
að það verði engin röskun á þeim, fólk
sé til dæmis ekki að fikta í þeim. Svo
bíður maður spenntur eftir vorinu. Þegar
hitastigið nær 8 til 10 gráðum og hóffífl-
arnir og víðirinn fara að blómstra, vakna
býflugurnar til lífsins og fara að sækja sér
frjókorn og blómasafa.“
Egill segir býfluguna og samfélag
hennar ótrúlega heillandi. Samband jurta
og skordýra hafi 200 milljón ára þróun
að baki og hafi lítið breyst í fimmtíu
milljónir ára. Þá er læknirinn auðvitað
með það á hreinu hversu heilsusamlegt
hunang er okkur mannfólkinu. „Hunang
er klárlega heilsusamlegra en hvítur
sykur, þó ég líti nú fyrst og fremst á það
sem „delicatessen“. En það inniheldur
vítamín og jafnvel bakteríudrepandi efni
og hefur verið notað í einhver þúsund ár
sem áburður á sár. Nú undanfarin ár hafa
menn verið að koma fram með nytsemd
hunangs í sáragræðslu.“
Egill selur hunangið sem hann tekur
frá búunum en það er meðal annars
að finna á vefsíðu hans, www.byflugur.
is. Mest hefur hann náð sextíu kílóum
af hunangi frá einu búi, en eins og er er
hann með fimm bú. Þótt drjúgur tími
hjá Agli fari í býflugnaræktina segir hann
hana enn sem komið er fyrst og fremst
tómstundagaman. „Þetta kostar töluvert,
eins og er raunin með flestar tómstundir,
en gefur í besta falli af sér hunangið.
Þetta hefur aldrei skilað gróða, hingað til.
Ég verð að vera læknir til að hafa efni á
því að vera í býflugnaræktinni!“
Hins vegar telur Egill að það ætti að
vera hægt að fá eitthvað út úr býflugna-
rækt á Íslandi, þótt hún myndi seint gera
fólk ríkt. „Ég vonast til þess að við náum
að þróa tæknina þannig að býflugna-
ræktin geti orðið meira en aukabúgrein.
Eitt stærsta vandamálið er að íslensk
sumur eru stutt og köld, sem þýðir að
býflugurnar drepast mikið hjá okkur á
veturna. Við höfum því þurft að flytja
inn býflugur á vorin og því fylgir mikill
kostnaður.“
Heimilislæknir og býflugnabóndi
HVERGI BANGINN Ef rétt er að þeim farið er hægt að umgangast býflugur í stuttbuxum án
þess að fá eina einustu stungu, fullyrðir býflugnabóndinn og heimilislæknirinn Egill Rafn
Sigurgeirsson. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
Frá því að Frímann Andrésson
var nýskriðinn á gelgjuskeiðið
hefur hann verið plötusnúður,
með mismiklum krafti eftir
tímabilum. Mörgum þótti því
einkennilegt hvaða braut hann
fetaði í atvinnumálunum, en
hann hefur starfað hjá Útfarar-
stofu kirkjugarðanna um árabil
og gegnir starfi útfararstjóra í
dag. „Þegar ég komst á mennta-
skólaaldurinn og þurfti að fara
að vinna fyrir mér á sumrin var
mér laumað inn í starf hérna hjá
kirkjugörðunum. Þegar ég svo,
ungur og rótlaus maður, ákvað
að taka mér frí frá menntaskól-
anum í eitt ár lá beinast við að
sækja um starf hér. Í nokkur ár
starfaði hann því sem grafari í
Fossvogskirkjugarði, eða þangað
til Útfararstofa kirkjugarðanna
auglýsti laust sumarafleysinga-
starf útfararstjóra.“ Frímann fékk
starfið og síðar meir fastráðn-
ingu. „Ég hef því lítið annað gert
en að vinna í kirkjugarði eða
sem útfararstjóri. Það er bara
ágætt, maður kemst upp á lagið
með að taka sorg annarra ekki
of mikið inn á sig og yfirleitt er
þetta fólk sem maður þekkir ekki
og tengist því ekki persónulega.“
Frímann hafði mest að gera í
skemmtanalífinu á 10. ára-
tugnum, frá þeim tíma þegar
plötusnúðar voru á uppleið og
sveitaböllin á hraðri niðurleið,
í kringum árið ´93, og fram yfir
aldamót. „Maður var alltaf að
spila í nokkur ár. En eftir alda-
mótin stofnaði ég fjölskyldu og
dró mig út úr þessum heimi að
mestu leyti.“ Þeir Frímann og
Arnar, sem hann spilar jafnan
með, hafa þó að undanförnu
tekið aftur upp þráðinn og tekið
eitt og eitt „Hugarástandskvöld“,
nú síðast á skemmtistaðnum
Jacobsen á föstudaginn langa.
En Frímann lumar á fleiri
hliðum. Hann hefur verið í
björgunarsveitunum í tuttugu
ár en í dag er hann formaður
svæðisstjórnar á svæði sem fer
með aðgerðamál á höfuðborg-
arsvæðinu. „Svo má ekki gleyma
fjölskyldumanninum,“ segir
Frímann að lokum, en hann á
tvo syni, sex og tveggja ára. „Það
má segja að þessir fjórir hlutar
lýsi algjörlega mínu lífi.“
Teknó dj og útfararstjóri
FRÍMANN ANDRÉSSON Í reynd segir Frímann sig fjórfalda fremur en
tvöfalda persónu. Hann skiptist jafnt í fjölskyldumanninn, björgunarsveitar-
manninn, plötusnúðinn og útfararstjórann. FRÉTTABLAÐIÐ/PJETUR
„Ég byrjaði að læra einkaflugmanninn í
menntaskóla og kláraði hann meðfram
honum. Mér lá meira að segja svo á að
komast í flugnámið að ég kláraði mennta-
skólann á þremur árum,“ segir flugmað-
urinn Sara Hlín Sigurðardóttir, sem var
komin með atvinnuflugmannspróf þegar
vinkonur hennar voru að klára mennta-
skólann. Í desember árið 2004, þegar
Sara Hlín var 23 ára, var hún ráðin sem
flugmaður hjá Icelandair, á sama tíma og
hún var að fara í sín fyrstu próf í almennu
lögfræðinni í Háskóla Íslands. „Ég ákvað
að fara í lögfræðina líka af því ég hafði
svo gaman af flugreglum í Flugskólanum,
sem flestum öðrum þóttu hrikalega leið-
inlegar,“ segir Sara Hlín. „Svo var ég ekki
endilega viss um að ég ætlaði að vera
flugmaður allt mitt líf og ákvað því að ná
mér í aukamenntun.“
Frá því hún Sara fékk vinnuna hjá
Icelandair hefur hún því verið í lögfræði-
námi samhliða. Sjálf er hún ekki frá því
að karakter hennar ráði því að hún sé
alltaf í tvöföldum verkefnum í lífinu. „Ég
er þannig gerð að ég get ekki verið róleg
í einn einasta klukkutíma við að gera
ekki neitt. Það hentar mér bara vel að
vera alltaf að læra, til dæmis þegar ég er
í stoppum erlendis. Ég hef oft verið send
í löng verkefni út, í leiguflug í allt að því
þrjár vikur í senn. Þá nýti ég bara allan
aukatíma vel til þess að læra.“
Eins og svo margir flugmenn hefur Sara
lent í uppsögnum á tímabilinu, en hún
var sennilega ein af þeim fáu sem var
ánægð með það. „Það hentaði mér bara
einstaklega vel, því þá gat ég verið í fullu
námi og byrjað á masternum.“ Þegar hún
datt aftur inn, sumarið 2009, fór hún á
flug á meðan hinir skólafélagarnir leituðu
að vinnu á lögmannsstofum bæjarins.
Nú er Sara Hlín að vinna í mastersrit-
gerðinni sinni sem að sjálfsögðu fjallar
um flugrétt. Þannig að hennar tvöfaldi
atvinnuferill er rétt nú að hefjast fyrir
alvöru. „Kannski mun ég í framtíðinni
leggja áherslu á flugið yfir sumartímann
og lögfræðina yfir vetrartímann. Það á
tíminn eftir að leiða í ljós. En ég trúi því
að ég geti verið í þessu hvort tveggja eða
blandað saman á einn eða annan hátt.“
Flugmaður og lögfræðingur
Í LOFTINU Sara Hlín skemmti sér svo vel yfir flugreglunum í Flugskólanum að hún ákvað að
gerast líka lögfræðingur. MYND/STEINAR HUGI SIGURÐARSON