Fréttablaðið - 11.09.2010, Blaðsíða 88

48 11. september 2010 LAUGARDAGUR
BAKÞANKAR
Atla Fannars
Bjarkasonar
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Pondus Eftir Frode Overli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Barnalán Eftir Kirkman/Scott
Krakkar... það er kannski ekki að
sjá núna en það var mikill fengur í
honum pabba ykkar á sínum tíma!
Hvernig
gerðist
þetta?
Ég veit það
ekki! Ég
er búinn
að rifja allt
upp...
Hvað gerði ég
rangt? Hvað hefði
ég getað gert
öðruvísi?
Það er MARGT
sem þú hefðir
getað gert
öðruvísi. Þú
sérð hvernig
þetta fór!
Ég sver
að ég
gerði
það
sem ég
gat!
CHELSEA? Ég veit,
ég veit!
Palli, ertu búinn að
skrifa á afmæliskortið
til ömmu?
Ég ætla
að gera
það.
HVENÆR? Kortið
er búið að liggja á
borðinu í viku!
Skrifaðu
minnis-
miða fyrir
mig.
Ans...
af hverj...
Hana! Og það eina
sem ég þurfti að gera
var að troða penna
í hendina á þér og
færa fingurna til svo
þeir mynduðu orðið
„Palli“!
Var þetta
svo erfitt?
Hæ, hvernig var stefnu-
mótið með
Tomma í gær?
Ágætt,
ég sagði
honum
upp.
Ha? Af
hverju?
Við vorum að
spjalla saman
á rómantískum
nótum og þá
kallaði hann mig
Lindu.
HAAA?
Þannig að
ég skvetti úr
glasinu mínu
framan í hann,
skráði mig út og
eyddi honum af
vinalistanum.
Get ég
gert eitt-
hvað?
Veistu hvernig
maður þrífur
rauðvínsbletti
af lykaborði?
Borgarstjóranum okkar tókst að særa fullt af fólki í vikunni þegar hann sagð-
ist nýta krafta netsins að mestu í klámáhorf.
Orðin voru að vísu slitin úr samhengi og
Jón fékk að koma hinu rétta á framfæri í
íslenskum fjölmiðlum; Google og Facebook
eru vinsælastar í vafra borgarstjórans.
Áður en Jóni tókst að leiðrétta misskilning-
inn rauk fólk upp til handa og fóta og skipt-
ist í tvo hópa, sem höfðu eins og venjulega
engan áhuga á því að hlusta hvor á annan.
STÖÐ 2 sýndi heimildarþátt fyrir nokkrum
vikum um sögu klámsins. Niðurstaða
þáttarins var í stuttu máli sú að klám
hefur alltaf fylgt manninum sem er
rakið til hinnar íturvöxnu Venusar frá
Willendorf sem var gerð milli 22.000
og 21.000 fyrir Krist. Það kom einnig
fram að fyrstu myndavélarnar voru not-
aðar til að mynda klám, sem var furðu
líkt því sem við þekkjum í dag (þau báru
saman), þótt fólkið hafi verið öðru-
vísi vaxið. Loks kom fram að fyrstu
kvikmyndirnar voru fjármagnaðar
með klámgróða.
KLÁM er semsagt ekki nýtt
af nálinni, þótt vandamálin
sem fylgja því hafi vissu-
lega náð áður óþekktum
hæðum á tíunda áratug
síðustu aldar og þeim
fyrsta á þessari. Foreldrar
glíma nefnilega við það hvimleiða vanda-
mál að ala upp hina svokölluðu klámkyn-
slóð. Þetta er kynslóð sem þekkir ekkert
annað en að klám sé aðgengilegt á auðveld-
an hátt úr hvaða tölvu sem er. Það er af sem
áður var. Þegar ég fékk fyrstu tölvuna mína
eyddi ég mörgum dögum í að leita að mynd
af Pamelu Anderson á brjóstunum. Þegar
hún fannst prentaði ég út eintök handa
vinum mínum, en aðeins einn þorði að
hengja hana upp inni í herberginu sínu.
KLÁM er til vegna þess að fólk horfir á það.
Við getum því gefið okkur að það verði allt-
af til. Það er sama hversu vel okkur tekst að
kæfa umræðuna um klám, blessuð börnin
byrja að finna fyrir furðulegum tilfinning-
um þegar þau komast á unglingsaldur og þá
finna þau klám til að svala hormónaþorstan-
um. En hvað er til ráða? Kannski þurfum
við að sætta okkur við söguna og í staðinn
fyrir að setja allt klám undir sama viðbjóðs-
hattinn ættum við að fræða unglingana
um hvað er rétt og rangt – eða draga línu
þannig að þeir þekki muninn á ásættanlegu
klámi og ofbeldisviðbjóði.
ÞAÐ er nefnilega fólk innan klámiðnaðar-
ins sem vill starfa innan klámiðnaðarins,
eins óskiljanlegt og það kann að vera fyrir
prúðmennin. Það er líka enn þá fólk að skrá
sig í Sjálfstæðisflokkinn. Ég skil það ekki,
finnst það meira að segja frekar skrýtið, en
hver í fjandanum er ég til að dæma?
Ásættanlegt klám