Morgunn - 01.12.1930, Side 21

M0R6UNN
163
hortum útgöngu, svo að hann varð tvívegis að skríða
'Jt um baðstofugluggann í skinnklæðunum. Þegar hann
var að hita sér kafffi á morgnana, hafði hann sax í hend-
inni til að verjast. Svo var ásóknin mikil. Á jólaföst-
unni varð hann að verja sig með barefli á leiðinni til
skips. Fáum dögum fyrir jól gat hann sagt Katli, hverj-
lr mennirnir voru, sem að honum sóktu. Það voru alt
útróðrarmenn frá Kirkjuvogi, allir lifandi. Hann nefndi
aila mennina með nafni, og Ólafur Ketilsson, sögumað-
Urinn, hlustaði sjálfur á frásögn hans. Þ. 15. jan. 1873
óruknuðu allir þessir menn, sem Guðmundur hafði nefnt.
Guðmundi var kent um, að þeim varð ekki bjargað, þó
að óviljandi væri það óhapp hans.
Skifting per- Það er örðugt að skýra þessa fágætu at-
sónuleikans burði, og ókleift að skýra þá til hlítar
°g sálrænn með nútíðarþekkingunni. En líklegast
næmleikui. virðist' til getið, að hér hafi verið að tefla
um tvískifting á persónuleik mannanna, sem druknuðu
einhver hluti þeirra hafi séð fram í tímann, og að
emhverju leyti losnað við aðalhluta persónanna, þegar
asóknirnar gerðust. En að hinu leytinu hefir Guðmund-
Ur hlotið að vera gæddur miklum sálrænum næmleik,
þess að geta orðið þessa var.
Vélstjórinn I 2. hefti ,,Gráskinnu“ er einhver magn-
írá Aberdeen. aðasta draugasaga, sem íslenzkir nútíð-
armenn hafa sagt úr sinni eigin reynslu. Sögumaður er
fyrv. sýslumaður Axel Tuliníus. Sagan gerðist sumarið
f894 á Seyðisfirði, þar sem Tuliníus var þá settur sýslu-
umður. Lík hafði verið slætt upp í mynni fjarðarins.
kramhandleggirnir voru dottnir af því, en naktar beina-
PJpurnar voru eftir af upphandleggjunum, Alt hár og
h°ld var skafið burt af höfðinu, svo að einungis nak-
lu hauskúpan var eítir. Allir vöðvarnir voru kroppaðir
af hálsliðunum. Fyrir röggsamlega rannsókn sýslu-
ujanns fékst vitneskja um það, að þetta var lík vél-
Frh. á bls. 198.
11*