Morgunn - 01.12.1930, Qupperneq 35

MORGUNN
177
lns> en við fundarmenn á fremsta bekk á móti honum,
í einni röð.
Sigmundur segir þá, að hann sé hræddur við, að
iáta miðilinn vera rétt hjá byrginu vegna Jóns, og færir
hann, svo og stólinn, er hann sat á, upp að bekknum,
sem við sátum á. Ókyrrleikinn fór nú vaxandi, og leit
Þá svo út, sem Sigmundur væri hreint og beint hrædd-
Ur> og hann bað um að mega setja miðilinn milli Kvar-
ans og mín, svo að það var gjört. Miðillinn fékk þá
knampakippi og Sigmundur sagði: „Guð hjálpi mér -—
ng er er aleinn með honum“. Þá kom ný hviða af ókyrr-
•eika, og var þá miðlinum slengt í fangið á Kvai'an,
seni fann, að hann skalf allur. Eg sat rétt hjá þeim
áðrum megin og Júlíus Ólafsson rétt hjá Kvaran við
^ina hliðina. Tágastólnum, sem miðillinn hafði setið á,
var kastað út á gólfið og skarkali heyrðist hvað eftir
annað uppi í byrgisloftinu. Þá varð hvíld dálitla stund,
°S af því að okkur var farið að kólna, færðum við okk-
Ur nær ofninum. ,,K. G.“ tók aftur við stjórninni um
stund. Hann sagði okkur, að Jón hefði farið að sækja
nieiri kraft, en hann mundi koma aftur.
Eftir litla stund tók að ókyrrast á ný. Stjórnandinn
sngði, að Jón væri að reyna að ná af miðlinum stólnum,
Sern hann nú sat á. Stólnum var hvað eftir annað rykt
^> og seinast var honum hvolft og miðlinum kastað úr
honum út á gólf. Eftir nokkurt hlé var gjörð tilraun til
bess að rífa að mér hattinn og eitthvað komið við hatt-
barð Kvarans. Eg tók þá hattinn ofan og hélt á honum
1 hægri hendi. I vinstri hendi hafði eg staf, sem eg studd-
ist við. Þá var gripið í hann og togað í hann dálitla
stund, eins og til þess að færa hann aftur fyrir mig
^ vinstri handar. Meðan á þessu stóð, hafði eg hægri
höndina á baki tágastólsins og fann, að miðillinn sat í
honum og um leið hélt Kvaran handleggjum hans nið-
Ur í stólnum. Eg skifti þá um og tók stafinn í hægri
hönd og hattinn í hina vinstri. Þá var tekið í buxna-
12