Morgunn - 01.12.1930, Qupperneq 51

MORGUNN
193
Jón geti talað gegnum lúðurinn framan frá dyrum. Stóri
lúðurinn er þá tekinn af fætinum og fluttur fyrir ofan
höfuð fundarmanna fram eftir salnum. Fundarmenn
öyrjuðu að syngja, og meðan þeir eru að því, kallar Jón:
»Eg misti hann, eg misti hann, eg misti hann“, og svo
kveður hann okkur. Lúðurinn hafði komið í hægðum
ftiður hjá fundarmönnum, sem sátu við vesturvegginn.
Á fundi 23. marz flutti Jón til í loftinu þunga spila-
úós. Eftir þetta virtist hann sækja fundina oftar og veita
st.iórnendunum meiri og meiri aðstoð. Einkum reyndist
hann vel fær um að flytja til lúðrana, spiladósina, zith-
er> fiðlu og fiðluboga; líka stórt borð og jafnvel járn-
fótinn, sem stóri lúðurinn stóð á. Upp frá þessu sýndist
hann í rauninni aðalstarfandinn, þegar hlutum var lyft
eÓa þeir færðir úr stað, og seinast vera máttmikill vernd-
ari miðilsins.
Okkur þótti það kynlegt, að stundum þegar Jón
hafði notað lúðurinn eða fært til hluti, þá talaði Hallgr.
^ótursson gegnum miðilinn, og spurði um Jón. Eg spurði
bess vegna einu sinni: ,,Hvernig stendur á því, að þú
barft að koma til okkar til að fá vitneskju um Jón?“
Svarið var: ,,Hann er líkamaður, og þess vegna sé eg
^ann ekki“. Öðru hvoru hafði Jón langar samræður við
°kkur, og mintist þá stundum á ókyrrleikana, sem hann
hafði verið valdur að. Hann sagði t. d. einu sinni við
Kvaran: ,,Eg færði ykkur sannanir, þegar eg togaðist
a við ykkur um miðilinn. Eg á því, að eg hefi komizt í
samband við ykkur, það að þakka, að mér líður nú bet-
Ur > bað var fyrir það, að eg hitti þessa góðu sál“ (H. P.).
var mjög skemtilegt að heyra samtal þeirra, er H.
h*- talaði gegnum miðilinn, og Jón svaraði úr loftinu ut-
an við miðilinn, og bar röddin vott um, hve djúpa virð-
ln£ og ástarrækt hann sýndi þessum hjálparmanni sín-
Eg þarf varla að taka það fram, að héðan af reynd-
lRt Jón tryggur okkur og miðlinum.
Einu sinni hafðist eg við eina nótt hjá miðlinum,
13