Morgunn - 01.12.1930, Qupperneq 59

M 0 R Gr U N N
201
Þau hlæja að sér. Um kjólinn segir móðirin þetta, að
^aginn áður en hún deyr, fær hún nýjan kjól, rósótt-
au, og hleypur hún um, til þess að sýna öllum kjólinn
°g strýkur sig þá alla. Telpan dó mjög snögglega.
Nokkru síðar fór eg suður að Vífilsstöðum með
Sigurði, til þess að sjá og tala við konu hans. Eg hafði
aldrei séð hana áður. Hún tók mér opnum örmum og
Sagði meðal annars þetta: ,,Það, sem eg hefi fengið að
vita með því, sem þér hafið séð, er mér svo mikils virði,
að eg held, að það hafi glatt mig miklu meira heldur
en þó mér hefði verið sagt, að eg væri orðin alheil“.
Við gengum svo þrjú saman suður í hraun og settumst
t>ar og töluðum saman. Eg varð var við börnin þeirra,
°e með þeim var nú afar gamall maður, sem eg lýsti
iyrir þeim. Kannaðist konan þar við afa sinn, sem var
ttalega 100 ára, er hann dó. Eg yfirgaf svo hjónin og
fúr heim aftur. I bréfinu, sem eg gat um áðan, eru þessi
0l'ð, eftir að hann hefir talað um samtalið í hrauninu:
»Þessi samverustund varð okkur hjónunum til mikillar
Sleði. Okkur fanst lautin, sem við sátum í, verða að
helgum stað, þar sem ástkæru börnin okkar höfðu setið
hjá okkur. En sárt fanst okkur að hafa ekki getað séð
Þau, þótt elcki hefði verið nema aðeins augnablik“.
Börnin hennar Rannveigar.
Síðastliðið haust, 8. nóv., kom til mín kona austan
Ur Árnessýslu, Rannveig Gísladóttir frá Umðafossi. Eg
hafði aldrei séð hana áður, og vissi engin deili á henni
eða hennar. Ilún sat hjá mér nokkra stund, og við
r0eddum um hitt og annað viðvíkjandi sálrænum efn-
Urn- Eg vissi, að hún var komin til þess að vita, hvort
e£ yrði nokkurs var í sambandi við hana. Kona þessi
virtist mér mjög skýr og athugul. Eftir nokkra stund
fer mér að opnast sýn, og eg fer að sjá ýmsar verur í
^ring um hana, misskýrar þá eins og ætíð, þegar eg sé
lr>n í annan heim. Kona þessi var svo elskuleg að skrifa