Morgunn - 01.12.1930, Qupperneq 67

MORGUNN'
209
við fengið bendingu um það á fyrri fundinum, að fá
annan fund, ef þess væri kostur.
Klukkan 8þG síðdegis hófst fundurinn, og féll mið-
^linn strax í sambandsástand. Eftir að stjórnandinn
hafði heilsað, kom Steindór litli og flutti boð frá þeim,
er tilraunir gerðu til að sanna sig, en þess á milli töluðu
aðrar verur af munni miðilsins. Sambandið virtist vera
1 bezta lagi. Of langt mál yrði að lýsa öllu, sem kom
fram, og verður því aðeins lauslega drepið á nokkur
atriði. En reynt verður að skýra eins nákvæmlega og
unt er frá síðasta fyrirbrigðinu, sem kom mér mjög á
®Vart, og enginn annar en eg skildi neitt í, eða vissi
n°kkuð um.
Steindór litli ávarpar konu mína, og segir: ,,Það
stendur hjá þér gamall maður, en hann er ekki pabbi
binn. Honum þykir mjög vænt um þig, og segist oft
hafa verið með þér og ætli að vera með þér“. Því næst
Sefur Steindór nákvæma lýsingu af manninum, og tín-
lr til ýmis atvik, sem fullkomlega sannfæra okkur um,
aÖ gamli maðurinn var enginn annar en séra Jónas Jónas-
s°n frá Hrafnagili, sem var kennari Ingibjargar við
^agnfræðaskólann á Akureyri og lét sér mjög ant um
^ana, bæði þá og síðar. Töluðust þau við um hríð fyrir
^illigöngu Steindórs. Að síðustu segir Steindór litli:
»Nú kveður hann þig. Hann leggur höndina á öxlina
a bér. Nú leggur hann hana á höfuðið á þér, og nú kyssir
bann þig á ennið“. — I sambandi við þessa kveðju kom
N’am einkennilega skýr sönnun frá brottför hennar úr
s^ólanum, sem hún hafði aldrei sagt mér né öðrum frá.
Meðan á þessu samtali stóð, sótti á mig höfgi, svo
eg heyrði aðeins orð og orð á stangli af því, sem
beim fór á milli. Er það ekki óalgengt, að eg verði fyrir
s,íkum áhrifum, þegar eg er viðstaddur þannig lagað-
ar tilraunir. En strax að samtalinu loknu, var sem svift
Vseri af mér fargi. Ávarpa eg þá Steindór litla, og segi:
14