Morgunn - 01.12.1930, Blaðsíða 71

MOEGUNN
213
hefii- mikið dálæti á frú Kristjönu Árnadóttur Jónssonar
kaupmanns. Hann hefir fengið leyfi til þess að kalla
hana Lillu, sem er gælunafn hennar.
Einu sinni sem oftar eru þau að tala saman, og
hún segir: „Ertu nokkurn tíma hjá mér nema hérna á
fundunum?“ ,,Já, eg er oft hjá þér“, segir Steindór. ,,Eg
var hjá þér í gær, þegar þú mistir eggið á gólfið“. Frú-
ln kannaðist við, að daginn áður hefði hún verið með
e&g, og mist það á gólfið, og það brotnað.
Á öðrum fundi ávarpar Steindór hana, og segir:
>>Lilla, hvað varstu að gera ofan í nótt, eftir að þú varst
háttuð. Þú fórst inn í hina stofuna“. Þetta stóð alveg
heima. Hún hafði farið ofan úr rúminu og inn í aðra
stofu, til þess að gæta að einhverju.
I vetur einu sinni segir Steindór við hana: „Lilla,
langaði í rúsínur hjá þér í gær; þú varst með þær,
en vildir ekki gefa mér af þeim“. Það var rétt, að hún
hafði verið með rúsínur.
Svolítið síðar á sama fundi: „Lilla, næst, þegar þú
*'er með rúsínur, láttu þá fáeinar upp í þig, áður en
lln lætur þær í vatnið, og segðu: „Nú ætla eg að gefa
litla stráknum þær“.
Nokkrum tíma síðar er aftur fundur. Steindór heils-
ar Lillu, og þakkar henni fyrir rúsínurnar. „Hvað oft
hefi eg gefið þér rúsínur?“ „Þú hefir gefið mér þær
Þrisvar", svaraði Steindór. Frúin segir, að þetta sé al-
Veg rétt.
En nú bætir Steindór við: „Þú mátt ekki gera þetta
°ftar. Þeir sögðu, að eg mætti ekki venja mig á þetta.
Þeir brostu fyrst að mér, en svo töluðu þeir alvarlega
við mig“.
Óteljandi smáatriði eru það, sem Steindór hefir
komið með af líkri tegund og þetta, sem sýna ljóslega,
að hann veit meira og minna um þá, sem hann tekur
ástfóstri við. Eg hefi áður komið með dæmi, sem sýna
fretta áþreifanlega vel.