Morgunn - 01.12.1930, Qupperneq 73

M 0 R G U N N
215
ar Ingimundardóttur á Sæbóli í Vestmannaeyjum. Móður-
systir hans er Sesselja Ingimundardóttir, kona Jóns Ein-
^i’ssonar á Gjábakka í Vestmannaeyjum. — Hann varð
^pra 10 ára, dó 1923. Hann varð heilsulaus strax á fyrsta
arh og var meira og minna veikur öll árin, sem hann lifði.
^ér hefir verið sagt, að líklega hafi hann aldrei verið heil-
^Ngður heilan dag í einu, eða svo, að hann kendi ekki
Veikinnar. Hann leit út fyrir að vera mjög vel gefinn
a*idlega, en naut þess aldrei vegna veikindanna.
Það kom fljótt í ljós, að hann fylgdist talsvert með
l)Ví, hvað gerðist heima í Vestmannaeyjum, í báðum
Nim húsum, sem áður eru nefnd. Hús þessi standa alveg
Saman, og var hann því heimagangur hjá móðursystur
S1nni, og töldu þau hjón hann hálfpartinn fósturson sinn.
Hann sagði oft á fundi hér, hvernig þeim liði heima,
iýsti oft lasleika og öðru þess háttar. Faðir hans hafði
iengi verið veikur, og enginn læknir hafði getað hjálpað
h°num. Ingimundur hafði oft talað um ]>etta. Á fundi,
Sem haldinn var í Vestmannaeyjum vorið 1928, — eg
'Ivaldi þar nokkra daga —, sagði hann með mikilli gleði
írá ]lvj; ag nlj hefgi lofcg tekist að finna aðferð og með-
ui> til þess að lækna pabba sinn. Páll Kolka læknir var
Jla aðeins nýbúinn að skoða hann og ætlaði að gera til-
raun til lækninga, en enginn hafði hugmynd um, að þessi
tih’aun hans myndi bera árangur, fremur en allur sá fjöldi
tilraunum, sem búið var að gera af ýmsum ágætum
taknum. En þarna kom í ljós, að hann fylgdist með
°S sá, hvað verða myndi, því einmitt tilraunir Kolka lækn-
ls báru þann árangur, að faðir hans fékk sæmilega heilsu
hefir hana enn.
k'í'ásögnin, sem næst kemur, er tekin eftir þeim, sem
a lundinum voru.
Nokkru eftir að Ingimundur kom fyrst, var Jón
k'narsson hér á ferð í Reykjavílc. Árni Jónsson kom þá
^ mín og bað mig að gefa honum fund, svo að Ingimund-
Ur gæti fengið að tala við hann. Eg lofaði að reyna fund