Morgunn - 01.12.1930, Qupperneq 91

MORGUNN
233
sJá rithöfundinn, sem skapað hafði allar þessar hug-
n£emu persónur, er voru á hvers manns vörum, þar sem
ensk tunga var töluð. Spíritisminn gat ekkert veitt hon-
Uni, sem hann hafði ekki þegar unnið sér á öðru sviði
mörgum árum áður.
hver'u var ”®va® veitti þetta nýja leiðtogastarf
að slægjast? honum? Það veitti honum langar þreytu-
stundir við skrifborðið, bréfaskriftir til
áarmþrunginna og ráðalausra manna, sem leituðu til
^ans um hjálp. Oft voru þessu samfara þreytandi ferða-
íög, þegar hann þurfti hvíldar. Hann varð að stofna og
styðja félagsskap manna, og ekkert gat verið óviðfeldn-
ai’a listamanns-eðlinu. Hann varð oft að hjálpa til að
•lafna deilur starfsbræðra sinna með því að gera sér
Uósa grein fyrir því, sem á milli bar, og harðast var
t»að, að hann varð að þola ótrygð sumra vina sinna.
Hvemig málið „Alt þetta heyrði innri hliðinni til, en
horfði við hvernig horfði málið við út á við? Hann
ut á við. var ásakaður, ummæli hans rangfærð, og
hann var svívirtur, opinberlega og manna á milli. Það
hefir ef til vill ekki verið alment kunnugt, en fjöldi
°fstækismanna, sem töldu sjálfa sig réttláta, sendu hon-
Uln hin illgirnislegustu bréf, og sum voru nafnlaus.
Sumir menn eru svo gerðir, að þetta hefði ekki sært þá,
en Doyle var svo skapi farinn, að þetta olli honum
Wáninga. En þungbærast var það, að honum brást oft
hjálp þaðan, sem hann hafði haft fulla ástæðu til að
búast við henni“.
n . , Eftir að Conan Doyle hóf þetta starf sitt,
^ostulinn. , . , , , , , .,
bar meira a honum sem postula spmt-
!smans en sem sálarrannsóknamanni, eins og það orð er
Venjulega skilið. Það var árangur sálarrannsóknanna,
yissan um framhaldslífið og þekkingin á því lífi, sem
bann lagði megináherzluna á. Spíritisminn hefir aldrei
eiSnast annan eins postula, og fá mál önnur á síðari öld-
um — ef nokkurt þeirra hefir átt því láni að fagna.