Morgunn - 01.12.1946, Qupperneq 18

88
MORGUNN
fundargesti og biður þá um að syngja ákveðið lag. Með-
an við ósk hans er orðið, stjórnar hann söngnum með
venjulegum handahreyfingum þeirra, er söng stjóra. Hjúp-
ur hans og síðermar sveiflast mjúklega umhverfis hann.
Síðan þakkar hann fyrir sönginn og hverfur tígulega inn
í byrgið. — Ýmsar verur tala við einstaka fundargesti,
minnast ástvina, biðja fyrir kveðjur. Flytja blessunarósk-
ir og hvatningarorð. Haraldur kemur einnig fram á þess-
um fundi, aðsópsmikill sem fyrr.
Hér hefi eg frá því að segja, að eg hlaut á þessum fundi
persónulega reynslu, sem mun veröa mér næsta hugstæð
til banadægurs. Eins og fyrr var ritað, sat eg við vegginn
vinstra megin, fast hjá tjaldinu. Eftir að nokkrar verur
höfðu birzt, er tjaldinu vikið frá veggnum með rösklegu
átaki, og Þorbjörg kemur, fasmikil og mjög hrærð. Hún
er fast hjá mér, svo að eg get vel greint andlitsfall henn-
ar. Hún talar til min ástúðarorðum á móðurmáli sínu,
hreinu og án allra frábrigða. Hún lýtur að mér og kyssir
mig létt á kinnina. Það, sem hún sagði, er persónulegs eðl-
is og verður ekki greint hér. Hitt læt eg nægja að votta,
undir sáluhjálpareið, að persónan og fasið var hennar,
málrómurinn, málfarið, orðavalið og áherzlurnar hennar.
Sumt af því, sem hún sagði, festist mér glögglega í minni.
Annað vakir mér í óljósri vitund. En sérkenni hennar,
svo minnisstæð frá liðnum árum, voru mér aftur veitt á
þessum stutta endurfundi. Það lcvöld lá eg á bæn. Eg hafði
hlotið órælcustu sönnunina í allri reynslu minni fyrir á-
framhaldi hins persónulega lífs einstaklingsins.
Þriðji fundurinn, sem haldinn var kvöldið eftir, mis-
heppnaðist, eins og fyrr var ritað. Engin fyrirbæri gerð-
ust. Eftir langa bið talar stjórnandinn til okkar innan úr _
byrginu og harmar það, að ekki sé fyrir hendi nægileg
orka til þess að fyrirbæri gerist. Fundinum lýkur á venju-
legan hátt, og síðan er fundargestunum endurgreiddur að-
gangseyririnn.
Það má Ijóst vera, að mér þótti þessir fundir hjá Niel-
J,