Morgunn - 01.12.1946, Blaðsíða 66

0
136 M O R G U N N
nokkur ástæða til að amast við spíritistiskri starfsemi,
þó að svona eigi sér stað? Mundu menn yfirleitt telja, að
banna skyldi fundi allra þeirra samtaka, sem hafa lent í
því, að á fundum hjá þeim — eða öðrum, sem tekið liafa
fyrir samskonar málefni, hafi átt sér stað æsingar eða
jafnvel svikastarfsemi og ofbeldi — stundum fyrir tilstilli
manna, sem ekki hafa sjálfir nærri komið, en sigað hálf-
vitum eða ofstækisbjálfum og látið þá geyja og glepsa?
2.
Ég hef aldrei komizt á það stig, að kalla allt, sem nefnt
er dularfull fyrirbrigði, hindurvitni eða vitleysu. Ég hef
með eigin augum séð sitthvað, sem ennþá er almennt tal-
ið til dularfullra fyrirbrigða, og auk þess tel ég mig hafa
jafnríka ástæðu til að telja sönnuð ýmis þau fyrirbrigði,
sem dularfull eru, eins og t. d. sitthvað þaö, sem hin svo-
nefndu raunvísindi telja fullsannað — þar sem ég sjálfur
hef engu meiri skilyrði til að gera mér grein fyrir því, en
ýmsu af hinu tæinu. Ef menn ættu aldrei að trúa neinu
öðru en þeir sjálfir hefðu séð og þreifað á, þá er hreint
engin meining í því fyrir þá, sem aldrei hafa komið til Kína
eða Rússlands, að trúa á það, að þessi lönd séu einu sinni
til. Nú, tökum frásagnirnar um Island, þær til dæmis,
sem Arngrímur lærði mátti standa í að afsanna — ekki
var þar verið að segja sögur af sviði, sem stæði utan hins
daglega, öllum skiljanlega veruleika, og samt var logið.
Og hvað skyldu þeir svo vera margir, sem trúa því, að
það sé einhver hæfa í afstæðiskenningu Einsteins, en
hafa ekki minnstu skilyrði til að botna upp eða niður í
henni, jafnvel þó að þeim væri fengin um hana ákaflega
skýr og skilmerkileg bók á máli, sem þeir skildu til hlítar?
Ég skal nú í fám orðum nefna nokkur atriði dularfullra
fyrirbrigða, sem ég tel mig hafa fengið fulla sönnun fyr-
ir af eigin raun eða annarra frásögn — og það einmitt
þeirra manna, sem ég trúi álíka vel og menntamenn trúa
Einstein, án þess flestir að hafa skyggnzt eftir sönnunum,