Morgunn - 01.12.1946, Blaðsíða 52

122
MORGUNN
hurðina alveg eins og þœr höfðu heyrt barið rétt áður.
Þetta voru tveir piltar, sem voru að spyrja eftir einum
af sonum mínum, sem stundum komu til þess að finna
hann. Erindið því, sem gefur að skilja, eklci mikilsvert, og
,,hugurinn“ til þess að ná ,,sambandi“ við hann ekki sér-
staklega mikill og áreiðanlega ekki meiri í það sinn en
endranær.
Vegna hvers heyrðust þá þessi „högg“ einmitt í þetta
sinn, en ekki áður og ekki heldur síðar, allt til þessa dags?
,,Högg“, sem okkur, sem höfum einhverja þekkingu á
slíku, virðist bæði eðlilegt og sjálfsagt að álíta, að hafi
verið í einhverju sambandi við komu piltanna.
Eins og áður er sagt, var ég nýbúinn að skrifa tilgátur
mínar um, hvernig staðið hefði getað á „höggunum” á
jólunum 1929. Enginn á heimilinu hafði hugmynd um
það annar en ég og yfirleitt getur enginn hafa haft hug-
mynd um það á venjulegan hátt.
Ég skal kannast við það, að mér virðist sennilegt, að
„höggin" á undan komu piltanna hafi verið „framleidd"
af ,,einhverjum“, sem vissi um það, sem ég var að skrifa
og hafi átt að vera til hjálpar við skýringu þeirra.
Mér er kunnugt um, að ýmsir þeirra manna, sem hafa
leitast við að skýra fjarhrif, hugsanaflutning og þ. k.,
hafa talið það ekki ósennilega tilgátu, a.m.k í sumum til-
fellum, að eitthvað „óþekkt“, eða einhver óþekktur „þriðji
maður“, væri milliliður, sem bæri skeytin á milli send-
anda og viðtakanda.
Var þá hugur annarshvors piltanna (þ. e. a. s. ein-
hver partur af hinum andlega manni hans), sem „boð-
aði“ komu þeirra, eða var það einhver „óþekktur þriðji
maður“?
Hvorttveggja er nokkur skýring á „fylgju" fyrirbær-
inu, sem ég nefndi hér að framan. En þar eð það er harla
ólíklegt, að neinn „partur“ af öðrumhvorum piltinum
hafi fylgst svona vel með mér, tel ég seinni tilgátuna lík-
legri. Kemur þar auðvitað til greina ýmisleg reynsla mín