Morgunn - 01.12.1946, Qupperneq 83

MORGUNN
153
„9. sept. n. k. verður læknirinn og vísindamaðurinn Guð-
mundur Hannesson áttræður. Ég þykist vita, að margir landar
hans muni minnast hans við það tækifæri í ræðum og riti. En
það er ein hliðin, sem oft gleymist og langar mig að lýsa henni
frá minni reynd, þótt í veikleika verði. Sú hlið próf. Guð-
mundar Hannessonar er manngæzka hans og hjálpsemi við
þá sjúklinga, sem á engan hátt gátu borgað honum lækningar
hans. Hér kemur mín reynsla:
Ég var heilsulaus frá barnsaldri og hafði leitað tveggja
lækna, sem hver eftir annan voru þá á Sauðárkróki, en það
virtist ekki bera neinn árangur. En þá var að berast frægðar-
orð af nýjum lækni á Akureyri, sem sagt var að gerði krafta-
verk í lækningum, svo að ég dreif mig úr Skagafirði til Akur-
eyrar, til þess að reyna að fá hjálp frá honum við sjúkleika
mínum. Ekki var útlitið gott, því að ég fór með tvær hendur
tómar í fjárhagslegu tilliti. Ég kom til læknisins, og er hann
hafði skoðað mig, sagði hann, að ekkert mundi hjálpa nema
uppskurður. Fór hann sjálfur með mig í sjúkrahúsið, en þá
kom peningaleysi mitt fyrst til baga, því að ég fékk ekki inn-
göngu í sjúkrahúsið nema ég fengi ábyrgðarmann, eða -menn.
G. H. var mér hjálpfús einnig með þetta, svo að ég komst í
sjúkrahúsið og undir læknishönd hans. Það var ég öðru hvoru
í fimm ár og á þeim tíma gerði hann á mér átta uppskurði.
En nú kemur höfðingslund og manngæzka Guðmundar
Hannessonar fyrst verulega í ljós; fyrir alla þessa uppskurði
og læknishjálp tók hann ekki af mér einn eyri, og alla þessa
fyrirhöfn, sem var mér svo mikils virði, að næst Guði þakka
ég honum, að ég hefi verið matvinnungur til þessa dags. Og
ég get fullyrt, að hann gaf fjölda mörgum öðrum upp skuldir,
ef hann vissi að þeir áttu erfitt með greiðslu.
Hann vissi, að ég var heilluð af sálarrannsóknamálinu, og
hefir hann því sent mér hingað vestur Morgun frá byrjun, og
þess utan fjölda annarra bóka, sem hann vissi, að ég hefði
ánægju af, og sumar þeirra dýrar, eins og heildarútgáfu af
Ijóðum séra Marrhíasar, þegar ég varð sjötug. Fyrir allar þess-
ar velgerðir Guðm. Hannessonar er ég svo þakklát, að ég get
ekki lýst því, það eina, sem ég get gert og geri, er að biðja
Guð að launa honum og afkomendum hans.
Enn eitt til þess að lýsa ljúfmennsku G. H. er það, að hann,
sem er einn af ástmögum þjóðar sinnar að verðugu, hefir látið
svo lítið, að halda uppi bréfaskiptum við mig, fátæka og um-
komulausa vinnustúlku, árlega, síðan ég kom til þessa lands,
árið 1913. Nikólína Friðriksson."