Morgunn - 01.06.1956, Síða 33

MORGUNN
27
Tímum saman lá hún á hnjánum frammi fyrir altarinu
eða krossinum í nunnuklefa sínum sokkin niður í sam-
félagslíf við englaheiminn og Drottin Krist. Vitranir
hennar urðu æ háleitari og heilagleiki hennar óx. En að
sama skapi varð hún æ meira einmana og færri og færri
skildu hana. Hún skrifaði sýnir sínar og vitranir og lagði
íyrir lærða guðfræðinga, en þeir dæmdu á ýmsa lund.
Óvildaralda gegn henni reis og magnaðist í Avila, og með-
an hún lá á bæn í klaustrinu hrópaði mannfjöldi úti fyrir,
að hún væri hræsnari, svikari og lygari og heimtaði að
hún yrði dregin fyrir trúvillingadómstólinn.
öllu þessu tók Teresa með fullkominni rósemi. Hún bað
°S bjáðist. Nú fannst henni Guð vera að leiða sig út á hála
braut, og þau augnablik komu, að hún efaðist jafnvel um,
að Guð væri að leiða hana. Gat það verið, að allt það há-
leita og undursamlega, sem hún hafði reynt á stundum
hins dulræða bænalífs, væri veruleiki? Var það ekki blekk-
lng? Þannig lifði hún einnig svartnætti efasemdanna, þá
stóru raun, sem allir heilagir menn og allar helgar konur
Vlrðast einhvern tíma þurfa að þola.
1 Encarnacion var óvildin gegn henni nú orðin svo
^nögnuð, að henni var ljóst, að engin önnur leið til að fá í
framkvæmd hugsjónina um lokað klaustur og heilagt líf,
VlSt Guði einum, væri til en sú, að henni tækist að stofna
klaustur sjálf, sem hún hefði öll umráð yfir. Fyrir þeirri
hugsjón blés ekki byrlega, en Teresa átti trú á hið ótrú-
*ega, og fátæk og fyrirlitin af flestum hóf hún starfið.
Áður en nokkurn varði hafði hún fengið hvort tveggja:
leyfi kirkjustjórnarinnar og fé til að kaupa hús í Avila.
Systurnar í Encarnacion urðu æfar, slíka móðgun töldu
bær betta tiltæki við klaustur þeirra og regluhald. Borgar-
arnir í Avila sendu harðorð mótmæli gegn því, að brjáluð
nunna — sem þeir nefndu svo — fengi að íþyngja bænum
naeð nýju eignalausu klaustri, sem auðvitað yrði að lifa af
ólmusugjöfum bæjarbúa. Stjórnarvöldin hikuðu, þegar
niótmælin tóku að streyma til þeirra, en Teresa hikaði