Morgunn - 01.06.1956, Blaðsíða 74

68
MORGUNN
heldur sem tveir persónuleikar, sjálfum sér samkvæmir.
„Veika-Doris“ var ekki eins afmarkaður persónuleiki, held-
ur miklu fremur eins og hrúga af dapurlegum geðshrær-
ingum. „Sofandi-Margrét" var þroskaðasti og samstæðasti
persónuleikinn og kom fram sem hollur ráðgjafi og vernd-
arengill í baráttunni, sem sífellt stóð milli allra hinna, og
hún hélt velli eftir að dr. Prince hafði tekizt að leysa hlut-
verk sitt.
Höfuðviðfangsefni dr. W. F. Prince var að einangra
persónuleikana, sem hann nefndi „sjúku-Doris“ og „Mar-
gréti“, og jafnframt hina þrjá óskýrari persónuleika, en
styrkja persónuleikann, sem hann nefndi „aðal-Doris“.
„Sjúka-Doris“ var blátt áfram rekin út með því að fara
illa með hana. T. d. var hún ákaflega gefin fyrir að sauma.
Nær sem hún birtist, var henni neitað um tækifæri til að
sauma. Hún kvaðst ekki geta lifað án þess að sauma, og
þessi „misþyrming" gerði henni lífið óbærilegt, svo að
hún hvarf.
Við „Margréti" notaði dr. Prince aðra aðferð. Hann
færði hana bókstaflega aftur á bak, mánuð fyrir mánuð
og ár fyrir ár, unz hún talaði að lokum eins og smábarn
og hvarf því næst að fullu og öllu. Lengi eftir að „Mar-
grét“ var horfin geymdi dr. Prince leikföngin hennar, eins
og menn geyma leikföng látins barns.
„Sofandi-Margrét“ gat átt fulla samstöðu við hliðina á
„aðal-Doris“, og þess vegna var henni leyft að halda áfram
að vera til. Enda var hún mjög hjálpleg og hafði góð áhrif
á Doris. Árið 1923, þrettán árum eftir að dr. W. F. Prince
hóf tilraunir sínar, var sálarrannsóknamanninum dr.
Gardner Murphy leyft að kynnast báðum, Doris og „sof-
andi-Margréti“, á heimili Prince-hjónanna í Montclair,
New Jersey. Eftir þau kynni staðhæfði hann, að „sofandi-
Margrét“ væri beinlínis Doris, þegar hún væri bezt og
skynsömust.
Árangurinn af þriggja ára sívakandi, hárnákvæmu og
ástúðlegu starfi Prince fyrir Doris var elskuverð ung