Morgunn - 01.06.1956, Blaðsíða 77

MORGUNN
71
til þess að gera sjálfan mig gagnlegan og þægilegan við
aðra menn. Þetta virtist ekki vera óskynsamlegt. En
ákvörðun mín um framtíð mína var fjarstæða; Og samt
var það einmitt þetta, sem breytti öllum örlögum mín-
um.
1 hugsun minni um framtíðina ákvað ég að skoða hverja
háleita von og hverja háleita eftirlöngun, sem ég hefði
nokkurn tíma alið í brjósti, ekki aðeins sem mögulega til
að gera að veruleika, heldur sem þrep í stiganum upp til
fullkominnar sjálfstjáningar. Meðan ég var að skrá þessa
hugljúfu drauma í dagbókina mína, hlaut ég að hlæja að
sjálfum mér. En nú, þegar ég lít til baka yfir þetta tíma-
bil ævi minnar, sé ég eftir því einu, að ég skyldi ekki ala
í brjósti enn djarfari vonir og stefna enn hærra. Ég myndi
ekki ætlazt til þess af þér, að þú tryðir þvi, hvað mér
hefir gefizt í uppfyllingu minna innstu hjartanö óska, ef
það væri ekki margsinnis skráð í annarra manna ævi-
sögum.
Þó var það eitt, sem ég tók ekki með 1 þessar tilraunir
mínar: það var mjög erfiður höfuðverkur, sem ég hafði
alllengi þjáðst af einn eða stundum tvo daga í hverri viku.
Ég taldi höfuðverkinn vera af líkamlegum orsökum og
þess vegna fyrir utan áhrifasvæði hugans. En þar skjátl-
aðist mér, því að upp frá þeim degi, er ég hóf þessar til-
raunir á sjálfum mér, og fram til þessa dags hefi ég aðeins
einu sinni fundið höfuðverkinn, og í það skipti fékk ég
hann að eigin vild, vegna þess að ég var þá að gera tilraun
á sjálfum mér.
Eftir átta daga fann ég, að tilraun mín hafði heppnazt,
°S hið ytra og innra líf mitt hófst að nýju“.
Upp frá þessum degi missti dr. Prince aldrei sjónar af
niarkmiði sínu og hann skorti ekki heldur kraftinn til að
stefna að markmiðinu. Honum var falinn hver trúnaðar-
starfinn af öðrum, bæði fyrir félög sálsýkifræðinga og
sálarrannsóknafélög vestan hafs. Eftir próf. Hyslop, hinn
t’ræga sálarrannsóknamann látinn, varð hann aðalrann-