Morgunn - 01.06.1956, Blaðsíða 39

MORGUNN
33
öótta nunna pennann og ritar konunginum áhrifamikið
bréf, þar sem hún biður um vernd hans. Ofsóknunum held-
ur áfram. Nunnur Teresu eru hver af annarri dregnar
fyrir trúvillingadómstólinn. Þeim er skipað að hætta við
regluhald Teresu, en fæstar þeirra gegndu því nokkuru.
Tímar líða og nú situr Teresa sem eins konar fangi í
klaustri sínu í Avila og er í stöðugu bréfasambandi við öll
ófsóttu klaustrin. Hún veit, hve mikið veltur nú á fram-
kvæmdum hennar og hver stundin er dýrmæt, en þá verð-
ur hún fyrir því óhappi á aðfangadagskvöld, að detta og
handleggsbrotna. En heyrnarvottar rómuðu gleðina og
þróttinn í rödd hennar, er hún söng messusönginn í kirkj-
unni handleggsbrotin á jólanótt.
Beztu vinir hennar og samherjar eru settir í fangelsi
eða gæzluvarðhald, og mjög lítur illa út um málefni henn-
ar, enda sjá vinir hennar, að nú er hún komin á fallanda
fót. En enn hættir hún ekki að vona. Nú verða veðrabrigði
við hirðina í Mádrid. Teresa skilur, eins og áður, á undan
öðrum, hvað um er að vera, og hún skrifar eldleg bréf vin-
um sínum í Madrid. Hún særir þá að nota nú tækifærið,
sem breytt aðstaða við hirðina gefi þeim til að vinna mál-
efninu gagn. Eldurinn í sál hennar hrífur þá. Og árið
1581 vinnur hún þann stóra sigur, að endurbættu klaustr-
iu hennar fá fulla staðfestingu og endanlega viðurkenn-
iugu bæði páfa og konungs. Þegar Teresa fékk, veik og
þjökuð, þessa frétt, varð hún eins og uppljómuð annar-
iégri gleði. Hún skundaði inn í klausturkirkjuna, þar sem
hún og nunnur hennar sungu á hnjánum frammi fyrir há-
altarinu latneska lofsönginn gamla: Te Deum (Þig Guð
vor, Drottinn, göfgum vér).
Meðan á þessum ofsóknum stóð, voru sex ný klaustur
reist. Fjögur þeirra opnaði hún sjálf, en við vigslu hinna
fveggja var henni bannað að vera. I aprílmánuði 1582
öpnaði hún síðasta klaustrið sitt í Burgos. 1 rauninni var
hún alls ekki ferðafær, en hún vildi fyrir alla muni efna
gamalt loforð, og í nístandi vetrarkulda lagði hún af stað
3