Morgunn - 01.06.1956, Side 62

56 MORGUNN
eða láta þau hverfa af sjálfu sér. Þetta hafa margir reynt
í eigin lífi.
En þessi sannindi ganga þyrnum stráða braut hér í
jarðheimi. Þótt mennirnir játi kærleikanum hollustu, eru
þeir næsta fáir, sem fylgja boðorðum hans í verki. Kær-
leikstalið verður því oft köld varajátning, sem vantar hita
hjartans til þess að vaxa og sýna mátt sinn.
V.
Máttur kærleikans vex ekki með áróðri, gyllingum né
skrumi. Hann vex hljóðlega en öruggt í hjörtum manna.
Hann getur brotist fram sem óstöðvandi flaumur, með
djörfung og krafti, sem ekkert stenzt á móti. Oftar er þó
hitt, að hann fari hljóðlega og hóglátlega, líkt og þjónn
þjónanna. Lætur lítið á sér bera, en er alls staðar nálæg-
ur. Hikar ekki við nauðsynlega fórn og er ávallt reiðubú-
inn aðsteðjandi verkefnum.
VI.
Hver tími skapar nýjar aðstæður, nýtt hugarsvið. Okk-
ar tími hefir skapað vélræn hugsvið, vélræna menn og
menningu. Fólkið verður hugfangið af þeim möguleikum,
sem hin nýja tækni bregður á loft. Vísindin tilkynna ár-
lega fjölda nýrra sigra í þessa átt, og boðað er, að maður-
inn geti innan skamms fengið frumefni heimsins í þjón-
ustu sína til viðbótar alls konar nýrri tækni og nýjum
vélum. Hugsunarháttur fólksins verður því líka vélrænn.
Það dansar líkt og brúður í bandi, sveiflast frá einni vél-
rænni lystisemd til annarrar, fullt af vélrænum lífsþorsta,
sem aldrei verður slökktur, heldur magnast og afskræm-
ist því meir, sem hann nýtur vélrænnar lystisemdar, því
að þar er enga fullnægingu að finna. Öðru nær. Fólkið þjá-
ist, kremst og kvelst í trylltum nautnaglaumi. Friður og
öryggi er burt rekið, farsældin flúin, huggun og von burt
snúin.