Barnablaðið - 01.12.1980, Blaðsíða 2

Vegur
tmglmgsiivs
Ungum er það allra best,
að óttast Guð sinn Herra.
Þeim mun viskan veitast mest
og virðing aldrei þverra.
Hallgrímur Pétursson.
Mannsæfin er vegur, er hefur sitt uþphaf og
sinn endi. Vegir geta verió mjög misjafnir, grýttir
og erfiðir upp bratta; um dásamlega velli, hag-
stæöir og auðveldir. Um veginn er sagt, að eng-
inn reisi sér hús á honum. Hvíldarstaður, eóa
náttstaður var þar ekki. Vegur er leið sem flytur
okkur áfram. Þegar staðnæmst er við veg og
horft á vegfarendur, þá virðast flestir eiga það
sameiginlegt að flýta sér. Menn eru á hraðferð, í
kappi við tímann. Flýta sér eftir veginum og til að
komast af honum!
Vegur mannsins liggur um syndugan og
hættulegan stíg. Feilspor geta orðið afdrifarík.
Vanda skal í upphafi undirstöðu vegar og þegar
leiöin liggur yfir ófærur, þá þarf sérlega að
vanda til með brýr og brúarstæói.
Eitt hroöalegasta slys, er skeöi á útlíöandi ári,
var er skip sigldi á Alnö brúna í vestur Svíþjóð.
Sá er þetta ritar horfði meó eigin augun á brú-
arendana, standa út í loftió í ca. 40 metra hæð.
Brúin féll í hafið. Vegfarendur sem oft höfðu
farið um brúna áttu sér einskis ills von. Vegurinn
var farinn í góðri trú, en endaði svo í algjörri
vegleysu, til lífstjóns fyrir fjölda manns.
Barnið sem fæðist í þennan heim, hefur þegar
hafið veg sinn til lífs. hvers vegna hindra menn
þá eðlilegu lífsgöngu? Það er synd og smánar-
þlettur vestrænna landa, það óhugnanlega fyr-
irbrigði, sem eru fóstureyðingar. Einn kunnasti
ræðumaður samtíðarinnar, sagði í áheyrn þús-
unda manna, í höfuóborg voldugasta ríkis
norðurlanda, Svíþjóð, að fleirum væri útrýmt og
þeir deyddir í sjúkrahúsum landsins árlega,
heldur en þeir, sem murkuðust út á tveim styrj-
aldarárum Finnlands í heimsstyrjöldinni.
Hjón sem eignast þörn, taka á sig mikla
ábyrgð lífsins. Því fylgir ekki einungis framfleyt-
ing til lífs í fæði og ytri skilyrðum lífsins. Það þarf
meira til. ,,Maðurinn lifir ekki á brauði einu sam-
an“.
Besta veganesti lífsins, er trú og bæn til Guðs.
Það er skylda allra foreldra, að gefa börnunum
þetta veganesti. ,,Fræó þú sveininn um veg
þann er hann á að ganga, jafnvel á gamals aldri
mun hann ekki af honum víkja.“
í barna uppfræðslu, er aldrei byrjað of
snemma. Kærleikur og bænir er það veganesti
er fyrst skal mæta barninu. Síðan kemur sagan
um Jesúm barnavininn mesta og besta; fæðingu
hans og lífsgöngu um þennan heim. Allt er þar
sígilt. Orð Jesú, eru hin mesta lífsspeki sem
ekkert annaö kemst fram yfir.
Með hverju getur ungur maóur haldið vegi
sínum hreinum? Meö því að gefa gaum að Orði
Þínu“, — segir í sálmi Davíðs 119:9.
í upphafi þessara greinar kemur svar Hall-
gríms Péturssonar fram gagnvart sömu spurn-
ingu. Barnablaðið vill brýna það fyrir lesendum
sínum og nánustu aóstandendum þeirra, að
þessa sé gætt. Guð Orð fái lýst um villgjarnan
veg lífsgöngunnar. Til þess þurfa hinir fullorðnu
að kynna sér Guð Orð. Læra bænir að biðja
bæna, upþhátt með börnum sínum. Það er
staðreynd að slíku fylgir öryggiskennd og jafn-
vægi, fyrir unga barnssál og er hið allra besta,
sem ungur nemur og gamall temur.