Barnablaðið - 01.12.1980, Blaðsíða 41

Barnablaöiö
drengurinn skuli kunna svona vel við sig, þó aö
hér séu lítil þægindi.
,,Jæja krakkar, þá eruð þið hrein og fín. Við
erum alveg að koma, bíðið úti í hlaðvarpanum
eftir okkur.“
Kalli á stóran bangsa, sem hann tók með sér
frá Berlín. Hann kastar honum hlæjandi upp á
þakið. Gréta skríkir af kátínu, þegar bangsi
rennur niður af stráþakinu.
Pabbi og mamma eru nú feróbúin, og biöin er
á enda. Leið þeirra liggur fram hjá grænum
engjum og kornökrum. Rauðsmári og bauna-
grös eru í fullum blóma. Fjölskyldan kemur í
tæka tíð. Kalli fer að kaupa farseölana. Þetta er
mikilvægt erindi, og hann má ekki bregðast því
trausti, sem honum er sýnt. Lestin er troðfull af
hermönnum. Þau Gréta, Kalli, mamma og pabbi
fá samt tvö sæti: Mamma heldur á Grétu og
pabbi á Kalla. Þorp meðgömlum kirkjum, fallegir
blómagarðar, konur við uppskeru og börn á leið
í skólann þeysast fram hjá.
Gréta og Kalli hafa alveg gleymt því, að þaö er
stríð, og að þau eiga að fara til myndasmiðs, svo
að þau gleymi aldrei, hvernig hvert um sig lítur
út, ef þau myndu aldrei sjást framar.
Hermennirnir í klefanum taka nú upp nestið
sitt. Gréta tekur eftir því, að þeir koma ekki við
brauðsneiðina meö fingrunum. Þeir gæta þess
vandlega, að snerta aðeins bréfin utan um þær.
Hún hvíslar einhverju að mömmu sinni. „Það er
ekki svo þægilegt að þvo sér um hendurnar í
þessum lestum,“ útskýrir mamma lágt.
Pabbi segist ætla að bjóða mömmu og börn-
unum í mat í ráðhúskjallaranum. Nú rennur
lestin inn í járnbrautarstöðina, sem er öll yfir-
byggð og há til lofts og víð til veggja. Birtan
kemur inn um glerrúður á þessari geysistóru
byggingu.
Þetta er gamall „Hansabær". Byggingarnar
bera þess Ijósan vott, að hér hafa efnaðir kaup-
menn átt heima. Félag kaupmanna fyrr á öldum
hét Hansa og rak víða verzlun og meðal annars
við íslendinga.
Fyrst er farið til grænmetissalans, sem tekur
við aspargusöskjunum. Síðan halda þau áfram
framhjá vel hirtum görðum, þar sem litlir skraut-
legir dvergar úr leir fela sig bak við runna og
blóm. Þarna eru líka börn, sem renna sérfimlega
á hjólaskautum. Heima í þorpinu er engin hellu-
lögð gangstétt og finnst Grétu mikið til um allan
íburð hér. Þarna gnæfir Maríukirkjan gömul og
tignarleg. En hér búa einnig mörg börn vió
þröngan húsakost, þar sem engin húsagaröur
veitir fjöri þeirra útrás. Pabbi fer nú niöur að höfn
með þau og lýsir því fyrir Kalla, hvernig stoltir
Hansakaupmenn hafa siglt seglskútum sínum til
fjarlægra landa og komið heim meö sjaldgæfar
kryddvörur, persnesk teppi og gull. Á markaðs-
torginu er gamall grár gosbrunnur meó mörgum
skemmtilegum höggmyndum. Hér selja menn
vörur sínar á friðartímum. Þá iöar hér allt af lífi og
fjöri, og kaupmenn kalla hver í kapp viö annan:
„Ódýrargulrætur, svissneskurostur, gæóavara.
Jarðarber — epli. Komið og sjáið. Gerið góð
kaup og gleðjið eiginkonuna með blómvendi."
Mamma segir svo skemmtilega frá: „Pabbi var
vanur aö fara með hestakerruna okkar og beitti
Rauð fyrir. Ég sat við hliðina á honum. Soffía
sáluga, systir þín, sat í hnipri fyrir aftan okkur
innan um jarðarberjakörfurnar. Hún var dugleg
aó afgreiða aðeins níu ára gömul. Ég sé hana
ennþá, þar sem hún gengur berfætt í sumarhit-
anum með körfu á handleggnum til viðskipta-
vinanna. Viö notuðum stóra fjöl fyrir afgreiöslu-
borð. Já, það var nú meiri munurinn að lifa á
friðartímum." — Annars veröur hún alltaf klökk,
þegar hún minnist á Soffíu sálugu. Gréta lítur á
mömmu og spyr: „Mamma, þurfti þá enga pen-
inga á friðartímum?" Kalli fer að skellihlæja að
heimsku Grétu.
Og þarna er ráðhúskjallarinn. Hurðin er
bogamynduð í gotneskum stíl, sömuleiðis
gluggarnir, sem eru þar að auki meö fagurlit-
uðum rúðum. Veggirnir eru þiljaðir. Hvarvetna
blasa viö listaverk, útskorin Ijónshöfuð, andlit af
trúðum eða iðnaðarmönnum. Borðin eru úr eik,
einnig stólarnir með litlum leðurdúskum hang-
andi niðuraf leðuráklæði.
Pabbi pantar gos handa krökkunum og epla-
safa handa sér og mömmu, einnig kjúklinga-
súpu með súpujurtum í. Síðan eru bornar fram
kartöflur og spínat, sem aðalmatur. Seinni hluta
dags fer myndatakan fram. Ljósmyndarinn,
gamall gráhærður maður, hefur tekið margar
fjölskyldumyndir þennan dag og segir þreytu-
lega. „Þetta veróur síðasta myndin, sem ég tek í
dag.“
4. Þrumuveður
Fjölskyldan er komin heim. Mamma fer að
hugsa um kvöldmatinn: steiktar kartöflur og
salat. Skyndilega færast óveðurský yfir him-