19. júní - 19.06.1955, Blaðsíða 55

19. JÚNÍ

FABRIC
Con,S^*e'
BAIRNS WEAR
heldur vot eða þurr, auðvelt er að þvo þau, og
þau skemmast livorki af möl né myglu.
Hér mætti skjóta því inn, að ný gerð af álnavöru
er nú A tilraunastigi erlendis. Er hún framleidd á
þann hátt, að í staðinn fyrir að spinna og vefa hrá-
efnið, eru trefjurnar límdar og pressaðar saman í
dúk á sérstakan hátt. Mætti einna helzt líkja gerð
slíkra efna við gerð flóka. Nú þegar er komið á
markaðinn millifóður af þessari gerð, og verið er
að gera tilraunir nteð framleiðslu á þunnum efn-
um til latagerðar. Talið er, að slík efni yrðu ódýr,
og auk þess hafa þau þann kost, að hægt er að sníða
úr þeim án tillits til þess, hvernig þræðirnir liggja.
Frágangur á ejnum.
Það eru ekki aðeins nýju gerviefnin, sem gera
okkur erfitt fyrir að átta okkur á
vefnaðarvöru nú orðið. Eins og
ég drap á í upphafi, eru margir
dúkar, jafnt úr náttúrlegunr vefj-
arefnum sem gervivefjarefnum,
þannig frágengnir, að þeir líkjast
harla lítið hliðstæðum efnum ó-
frágengnum. Nærtækt dæmi um
þetta eru „Everglaze“-efnin al-
þekktu, sem orsakað hafa bylt-
ingu á sviði bómullarkjóla hér
síðustu árin. Frágangur efna er
margvíslegur og í ýmsum tilgangi
gerður: til að auka litfestu eða
rnýkt efnis, til vatnsþéttingar, til
einangrunar, til mölvarnar, til
brunavarnar eða til að sterkja
efni eða auka gljáa þes.. Er stöð-
ugt verið að finna upp nýjar,
endingarbetri frágangsaðferðir
og endurbæta þær gömlu. Sum
æskileg frágangsefni
enn ófundin, svo sem mölvarnar-
efni, er enzt gæti jafn lengi og
efnið að garnið, þrátt fyrir þvotta,
hreinsanir og hvers kyns meðferð
aðra. Og erfitt getur verið fyrir
neytendur að átta sig á notagildi
sérstaklega frágenginna efna,
að upplýsingar um endingu frá.
gangsins eru oft óljósar eða ófull-
nægjandi frá hendi framleið-
enda.
Greðamerking vejnaðarvöru.
Heppilegasta og öruggasta leiðin til þess að lið-
sinna neytendum við val á vefnaðarvöru er tví-
mælalaust sú að gæðamerkja vöruna, livort lield-
ur um álnavöru eða tilbúinn fatnað sé að ræða.
Um árabil liafa verið í gildi bæði í Svíþjóð og
Bandaríkjunum (og ugglaust víðar) lög um gæða-
merkingu á efnum og fatnaði úr ull. Er framleið-
endum skvlt að skýra frá því á merkispjaldi, hvort
annað en ný ull sé í vörunni, og ef svo er, þá hvað
það sé, t. d. tætt ull, rayon eða annað, og hve mik-
ið í hundraðshlutum. Einnig eru í Bandaríkjun-
um lög unr að merkja verði allar rayon- og acetat-
vörur á svipaðan hátt.
Um þessar mundir er verið að reyna að koma
á í Bandaríkjunum allsherjar merkingu á hvers
virðast þó
því
nnmiiVHi ium
SHIRTS

«MM»

£

sportshirt

ÝLASK

SfylW w Cofftforf
7%9%. Sport* 0«nfm
Vot Dyml
ocn vou*nta(
»«kbi'AO frán
V ■
tiook b.»*r >rp-» ***** ^ flf
fOO%tkMlkpM
&imp S«t
MomVraoT
»»!».»*. H > H U Km i»
SltQoUn

flAM »oVtUC**AH» CO
A vörumerkjum erlends tilbúins jatnaðar og prjónagarns er að visu oft talsvert af
gagnlegum upplýsingum, en keppa verðurað þvi að koma á allsherjar gceðamerkingu,
jafnt á innlendri sem crlendri vefnaðawöru.