19. júní - 19.06.1959, Síða 16

vitað Þórður kakali, hinn mikli riddari. — Við
ítrekaðan lestur sagnanna nálgast fólkið lesand-
ann meir og meir. Fyrst eru það atburðirnir, sem
athyglin beinist að, en þegar frá liður, skýrist fólk-
ið æ meir. Það kemur fram að baki atburðarásar-
innar, verður lifandi. Síðan verður það vinir og
kunningjar, sem lesandinn kemst í vaxandi tengsli
við.“
„Hvaða atburðalýsingar hafa einkum hrifið
yður?“
„Vmsir kaflarnir eru höfuðsnilld. Lýsingin á
á örlygsstaðabardaga er t. d. stórkostleg. Lesand-
inn sér allt gerast, tekur þátt í öllu. Það er stór-
fengleg lýsing. Sama má segja um frásögnina af
Flugumýrarbrennu. — Fyrirburðasögurnar eru
einnig oft áhrifaríkar. Sturla hefur verið hjátrúar-
fullur eins og samtíð hans. Það gerast engir merki-
legir atburðir, án þess að á undan gangi merki-
legir fyrirburðir.“
„Þér hafið auðvitað einnig kynnt yður fslendinga
sögur — ekki einungis helgað yður Sturlungu?“
„Já — ég hef lesið þær flestar vandlega og hef
miklar mætur á t. d. Eyrbyggju, Landnámu og
Egils sögu. Fyrst í stað las ég mest rómantískari
sögurnar, eins og Laxdælu og Njálu. Ég hef gef-
izt fyrr upp á þeim — hinar gefa meir, þegar
farið er að sökkva sér niður í þær.“
„Var stutt, síðan þér höfðuð lesið Sturlungu í
vetur?“
„Það voru líklega rúm 2 ár síðan. Þegar ég fór
að rifja hana upp, gleymdi ég mér oft — gleymdi,
að ég ætlaði að læra hana eins og undir próf. Það
var hreinn skemmtilestur."
„Og af hverju er yður þetta verk einkum hjart-
fólgið?“
„Það er af ýmsum ástæðum. Fyrst og fremst af
því, að þetta er lifandi samtímasaga um langt og
merkilegt tímabil. Að vísu fjallar sagan um bar-
daga, eiðrof, brennur og segir frá miklum upp-
lausnartímum. En þrátt fyrir vígaferli og bardaga
hefur mönnum verið tamt að halda á penna —
eða réttara sagt fjöðrinni — áhugi hefur verið á
ýmiss konar fróðleik. Flestar íslendinga sögurnar
voru skrifaðar á þessum tíma. Ýmsir höfundar
þeirra munu sennilega koma við sögu í Sturlungu.
Við þekkjum Snorra og Sturlu. — Annað, sem
hrífur mig — og á það við um beztu Tslendinga
sögurnar — er hinn gagnorði frásagnarstíll. Allt
er sagt í sem fæstum orðum — lopinn aldrei teygð-
ur. Síðast, en ekki sízt, eru það persónurnar, fólk-
BRDSTNIR HLEKKIR
Tvær félagskonur hafa látizt, siðan blaðið kom
út í fyrra:
Sigrún G. Jónsdóttir, f. 5. júní 1891, d. 13. ágúst
1958. Hún var gift Jóni Hjartarsyni kaupmanni,
og eftir andlát hans stjórnaði hún verzluninni,
ýmist ein eða með börnum sínum. — Sigrún var
ákaflega dugleg og glæsileg kona og vel metin af
öllum, er þekktu hana.
Þórunn Aðils fulltrúi var f. 29. sept. 1905, d.
13. ágúst 1958. Hún gegndi mörg ár ábyrgðar-
stöðu í Landsbanka íslands og var fjölda ára end-
urskoðandi reikninga Kvenréttindafélags Islands.
Þórunn var mjög félagslynd og var einn af
stofnendum Starfsmannafélags Landsbankans og
var lengi í stjóm þess. Hún var öruggur starfs-
kraftur i félagsmálum, á meðan heilsa hennar
leyfði, en síðustu árin átti hún að stríða við mikla
vanheilsu.
HAUST.
Til skugganátta dregur, og skriftin verður máS,
þar skrautritu'S var aSeins tveggja saga.
En héSan af mun œviljóS mitt ÖSrum stöfum skráS
og árin fyrna liSna sumardaga.
1 rökkurskyggSri minning ég reika gamla slöS,
úr rúnaletri þýSi töfrasögur.
Ef vetrarkvöldin löngu mín vitjar enn þitt IjóS,
þái verSur dimma nóttin hlý og fögur.
Valborg Bentsdóttir.
ið, sem mér finnst ég vera í lifandi tengslum við.“
„Er það nokkuð sérstakt, sem þér vilduð taka
fram til viðbótar því, sem við höfum þegar rætt?“
„Ég vil ekki vera beinlínis með lestraráróður, en
mig langar samt til að hvetja fólk, ekki sízt ungt
fólk, til að lesa Sturlungu gaumgæfilega. Það rót-
festir í íslenzku máli og í að vera íslendingur.
Engin þjóð á eins lifandi sagnir af fyrstu ævi-
ámm sínum og við, og með því að lesa Landnámu,
Kristni sögu og Sturlungu getur hver og einn feng-
ið lifandi hugmynd um þjóðveldistímann. Ættu
allir að hafa gagn og gaman af því.“
Katrín Ólafsdóttir Hjaltested.
14
19. .TtJNÍ