19. júní - 19.06.1970, Blaðsíða 33

Laus úr álögum
I
Þóra Eyjalín:
Þú brostir til mín
Eg stakk rnig á snældu
og leið sofandi
niður í kistuna,
sem beið —
litlaus tilvera,
ég svaf
í hundrað ár,
með augun opin
allan tímann,
sá menn koma — og fara,
heyrði hringlið
í lyklunum -
en enginn gat opnað,
enginn gat vakið mig.
Loks kom andlit fntl
og bros þitt
lauk upp kistunni
og vakti mig
lil sjálfrar rnín
og ég jékk
að vera hjá þér —
en —
seltu rnig ekki aftur
niður í kisluna,
því að þú vaktir mig.
I dagrenningunni
og roða rnorgunsins,
rís ég upp,
eins og þúsundblaða
lótusblóm.
Sól himinsins er ekki
risin yjir jörðina,
en ég - sól jarðarinnar----
þeytist upp í stjörnukerfin
eins og eldsúla,
fagnandi og laus
úr jjötrurn vanans--
enginn ykkar
nœr mér.
I lotningu
lýt ég höfði
fyrir musteri fegurðarinnar,
jegurðin hið hvíta
og œðsta alls---
og ég er leidd til musterisins.
Síðan sný ég aflur
til jarðarinnar,
eins og barmafullur
bikar
fullur aj hvítu Ijósi.
Mér var falið
að láta ykkur öll
dreypa á bartnafulluin
bikar mínum---------
ég er laus---laus
úr álögurn.
Horfinn
Luktar eru varir þínar.
Rödd þín nœr ekki lengur til rnín.
Ljós augna þinna fylgja ekki mér.
Hendur þínar munu aldrei snerta rnig ■
en þú ert ekki dáinn -
aðeins horfinn mér.
19. JÚNÍ
31