19. júní - 19.06.1970, Blaðsíða 26

Um hjúkrunarmál frh.
HJÚKRUNARKONUR OG NORRÆN SAMVINNA
fylgjast með tímanum. A grundvelli þess að félagasam-
tök eiga stöðugt að liggja undir mati og breytast, ef
nauðsyn krefur, þannig að þau þjóni ætíð tilgangi sín-
um í þjóðfélaginu, hefir nefnd er SSN skipaði, lagt
fram tillögu um endurskipulagningu SSN. Stungið hefir
verið upp á sveigjanlegra samtakaformi en áður hefir
verið. Samkvæmt áliti nefndarinnar á SSN að vera fag-
leg háborg, sem á að hafa áhrif á heilbrigðis- og hjúkr-
unarmál á Norðurlöndum með örvandi framtaki sem
vekur frekari áhuga á starfseminni.
Fulllrúar SSN eiga að taka afstöðu til þessa mikils-
verða málefnis dagana eftir þingið í Reykjavík.
SAMSVARAR HJÚKRUNARMENNTUN .
þurfum á faglærðu hjúkrunarfólki að halda. Við þurf-
um fjölda, alltof fáir eru í starfinu.
Er menntunin miðuð við þessar kröfur í dag?
Án efa er meiningin að svo sé. Við höfum komizl
langan veg, lært og tileinkað okkur mikið. En margt er
vafalaust ógert. Eitt er þó öruggt: Það er ekkert sjálf-
sagt við það að við sœkjum fram. Fyrir nokkrum árum
töldum við að svo væri. En það er ekki einu sinni sjálf-
sagt að okkur fari ekki aftur. En eitt er víst: Abyrgðin
hvílir að mestu leyti á okkur sjálfum.
Hjúkrunarkonan í dag verður að sjá um hjúkrun,
stjórnun og kennslu. Hún verður að vera hjúkrunar-
kona, því að hún hefir lært hjúkrun sem fag. Starf henn-
ar er einstætt, enginn annar flokkur gelur annazt það til
fullnustu. Það sem aðrir geta annazt eru hlutar úr starf-
inu, eflir því, sem hún segir lil um. Erfiðustu hjúkrun-
ina verður hún að annazt sjálf vegna þess að aðeins
hún hefir lærL til slíkra starfa. Hjúkrun liennar á að
mótast af alúð og myndugleik. Hún verður að sý/ia
þekkingu samfara háttvísi.
Hjúkrunarkonan verður að vera stjórnandi vegnu
þess að á nýtízku sjúkrahúsi vinnur margt aðstoðarfólk
hjúkrunarkvenna. Þessir flokkar aðstoðarmanna hafa
langtum stytlri cg yfirborðskenndari þekkingu en hjúkr-
unarkonan, en undir hennar stjórn geta einstaklingar
í þessum hópum unnið ýmis störf án þess að öryggi
sjúklings sé í hættu. Án faglegrar stjórnar verður and-
rúmsloftið kringum sjúklinginn þrungið öryggisleysi,
Hjúkrunarkonan verður að vera leiðbeinandi, þar
sem starfshópar er standa að hjúkrun á ýmsan hátt,
þurfa stöðugt á leiðbeiningum og kennslu að halda.
Auk þess er ætlazt til að hjúkrunarkonur taki þátt í
kennslu nema í hjúkrunarskólanum, svo og annarra, og
að hún leiðbeini sjúklingum og aðstandendum er hún
kynnist í starfi sínu um heilsugæzlu.
Við gerum þessar kröfur og spyrjum:
Er tilgangurinn með menntunaráætlunum okkar skýrl
viðurkenndur og samþykktur áf skólastjórn, sjúkrahúss-
stjórn, fjárveitingayfirvöldum?
Eru upptökuskilyrði í hjúkrunarskóla hæfileg? Höf-
um við sannfærzt um og tekið afleiðingum af að erfið
fagþekking krefst nægilegrar greindar til að innhyrða
hana? Höfum við sannfærzt um að skarpskyggni þurfi
til að blanda hæfilega saman bóklærdómi og hagnýtu
starfi, en þetta er hrýn nauðsyn í hjúkrun? Höfum við
viðurkennt að persónulegir eiginleikar að meðtöldum
siðfræðilegum skyldum hafa mjög mikla þýðingu fyrir
hjúkrun sem fag og í framkvæmd starfsins, þannig að
við leitum skipulega að þeim nemendum sem hæfa bezt
til starfsins?
Er undirbnúingur nægilega langur til þess að veita
æskilegan þroska, næga þekkingu og tæknihæfni?
Fá nemendur vorir nægilega þjóðfélags- og samtíma-
þekkingu?
Erum við fær um að telja nemendur á að auka þekk-
ingu sína og skilning á meðan á frumnámi stendur og
æ síðan?
Er kennsla nægjlega lipur og sveigjanleg svo að hægt
sé t. d. að bæla við nokkrum límum þar sem heppilegt
kann að l^ykja til að vekja áhuga nemenda?
Hafa kennarar okkar nægilega menntun á hinum
ýmsu sviðum?
Er okkur Ijósl hvers virði það er að láta nemendur
vera virka þátttakendur í mennluninni, þannig að nem-
endum sé kynnl námið og þeir gerðir meðábyrgir í gæð-
um þess? Þroskar skólinn sjálfstæði þeirra, hæfileika
þeirra til að selja fram skoðanir sínar í ræðu og riti?
Viðurkenna hjúkrunarkcnur á sjúkrahúsum, við heil-
hrigðisþjónustu og heimahjúkrun kennsluábyrgð sína?
Er þannig að þeim húið að kennslan geti orðið auðveld
og virk m. a. með námskeiðum í uppeldisfræði?
Ef menntun okkar við æðri menntastofnanir og há-
skóla fullnægjandi?
Eg ætti að svara en spyr heldur. Ég tel að við Norð-
urlandabúar verðum að spyrja, spyrja djúpt, spyrja
skarpl og spyrja ærlega, spyrja sjálfa okkur og aðra.
Svarið verður siðan að íelast í gerðum okkar sem stétlr
ar, samlaka og hjúkrunarfólks, Það liggur á að svara,
það liggur á að framkvæma.
19. JÚNÍ
24