19. júní - 19.06.1970, Side 42

Beinn kostnaður við ferðina og fundinn er uni 30 þúsund
krónur. Þær konur, sem kynnu að vilja vara á fundinn. tali við
formann K.R.F.I. sem fyrst. Einnig þær, sem vilja gerast kaup-
tndur að International Woinen’s News.
Eva Kolstad fulltrúi Norðurknda í Kvennanefndinni hjá Sam-
einuðu þjóðunum (Status of Women Commission) sendi skýrslu
af starfi nefndarinnar.
A aðalfundi K.R.F.I. í febrúar, ílutti Bjarnveig Bjarnadóttir.
söfnunarnefnJarfulltrúi, ítarlegt erindi um aðdraganda og fram-
kvæmd Landspítalasöfnunar kvcnna 1969.
Allt samstarf þessara allsherjarkvcnnasamtaka Islands hefir
orðið með ágætum. Ilinum upprunilega tilgangi með þessari
söfnun hefir verið náð.
Pétur Jakobsson prófessor hauð í apríl söfnunarnefndinni og
formönnunt viðkomandi kvennasamtaka að sjá teikningar að
hinni fyrirhuguðu viðhótarhyggingu. Er sýnt að þetta verða hin
myndarlegustu húsakynni, sem uppfylla þær kröfur, sem nútíma
tækni og framfarir í læknav'sindum gera til slíkra deilda.
FÉLAGSKVEÐJA
Margoft hefir verið að því fundið, og með sönnu. að konur eru
hlédrægari en skyldi í íslcnzku þjóðfélagi. Þessi hlédrægni mun
sumpart stafa af vanmáttarkennd, sem aftur á rót sína í úreltum
sjónarmiðum fyrri tíða viðvíkjandi réttri hegðan kvenna. Þó erti
íslenzkar konur sér fyllilega meðvitandi um að margt mætti betur
fara en orðið er. Alltof sjaldan taka þær málin það föstum tök-
um að allt verður undan að láta.
En þegar svo vel tekst til að konur ganga einhuga og sam-
hentar að framkvæmd einhvers máls, þá sýnir sig að þeirra getur
bæði orðið mátturinn og dýrðin. Er Landspítalasöfnun kvenna
1969 gleggst dæmi þar um í seinni tíð,
Sú kvað vera mest gæfa mannsins, að allir hæfileikar hans
njóti sín sem jafnast, - alefling andans.
Spakur maður hefir sagt að venjulegur maður noti um æfina í
mesta lagi tíunda hluta þess atgerfis sem honurn er gefið. Trú-
legt er að spekingur þessi miði hér, eins og vant er, við karlmenn.
Allt hátterni kvenna um aldir bendir til þess að þær hafi lengst
af notað ennþá lægri hlutfallstölu gáfna sinna, og eru þar auðvit-
að að verki þjóðfélagsaðstæður.
Nú eru miklir umbrotatímar. Aldrei hafa konum gefizt fleiri
tækifæri en einmitt nú til fjölhreytilegs lífs.
Þess vegna ríður á að horfa ekki um öxl til aflóga viðhorfa
sem ennþá eru dragbítur á eðlilegri þátttöku kvenna á hinum
ýmsu sviðum þjóðlífsins.
Sá, sem það gerir, á það á hættu að verða að saltstólpa í tím-
anum, eins og kona Lots forðum.
Sagt er að íslenzkar konur geti nú orðið allra kerlinga elztar.
En langlífið eitt er ekki nóg. Maðurinn þarf að geta notið sín
um æfinnar ár.
Hvað er langlífi?
Lífsnautnin frjóa,
alefling andans
og athöfn þörf -.
Sigurveig Guðmundsdóttir
- formaður -
Almennt rabb um leiki barna. . .
frh. aj bls. 7
vrði þess var, og var alllaf reiðubúinn að hjálpa, ef
drengurinn komst í vanda, svo að hann fékk aldrei tæki-
færi til að gefast upp eða verða þreyttur á starfi sínu.
Sjúkrakennari lét í ljós hrifningu yfir vandvirkni hans
cg stöðugan áhuga á, hvernig næsta hlaðsíða yrði, og
hafði það örfandi áhrif á drenginn. Eftir að Oli lilli
hafði lckið við útdráttarbókina, var hann mjög hreyk-
inn af henni. Sjálfstraust og áhugi hafði nú kviknað
með hcnum, og fann hann sér nú ýmislegt fleira til
dundurs, þar til hann fór heim lil þess að byrja í skól-
anum.
Anna, þriggja ára hnáta með meinsentd í eyra, var
mjög hræðslugjörn og tortryggin síðan hún hafði verið
lögð inn á spitalann eftir langt ferðalag, og foreldrar
hennar höfðu ekki aðstæður lil þess að koma í heim-
sóknir til hennar. Hún grét, ef fólk kom nálægt henni,
og fékkst ekki til að leika sér að neinum leikföngum.
Dögum saman reyndi sjúkrakennari að hæna hana að
leikföngum cg leik, cn árangurslaust, jafnframl því, sem
að telpan vildi ekki þýðast nokkra manneskju. Tók þá
sjúkrakennari upp á því, í hinum daglegu heimsóknum,
að raula vinsælar barnavísur, án þess þó að skipta sér
nánar af telpunni. Telpan fór að veita þessu eftirtekt og
virtist hafa gaman af; sjúkrakennarinn sótti þá á og
fór að leika vísurnar fyrir framan teljuna og fékk hana
til að hlæja, en ef hann ætlaði að nálgast hana meir, eða
tala við hana, sótti í hið fyrra horf og telpan setti upp
skeifu. Eftir nokkra daga var telpan farin að raula og
leika með. Þá leyfði hún að sjúkrakennarinn tæki sig
á hnén. Upp frá þessu fagnaði hún alltaf heimsókn kenn-
arans, leikföngum og leikjum.
Þetta liefur aðeins verið rabb og sundurlausir þættir,
en efnið er það veigamikið, að ekki er hægt að gera því
fullkomin skil í einni blaðagrein. Ég vona, að þeir, sem
lesa þessar línur, hafi fengið aukinn skilning á því,
hvað sjúkrakennsla er, og hve mikill þáttur hún getur
verið í því, að hjálpa veiku barni til þess að fá full-
komna lækningu.
Á Barnaspítala Hringsins er starfræklur nokkurskon-
ar athafnaskóli. 011 börnin, hvort sem þau eru á fótum,
í hjólastólum eða rúmum, eru þátttakendur - svo fram-
arlega sem heilsan leyfir.
Yngri börnunum er séð fyrir góðum leikmöguleikum
og læra þau að tjá sig í látbragðsleik og rytmik.
Eldri börnin læra m. a. föndur, meðferð lita, leir-
mótun og handbrúðugerð. Þau lesa einnig saman létt
leikrit, tefla og spila.
40
19. JÚNÍ