19. júní - 19.06.1970, Side 8

þögul og döpur og kasta reiðilega frá sér leikföngum,
sem þeim eru fengin. Og enn eru börn, sem verða sljó
og sinnulaus, virðast alls engan áhuga hafa á leikföng-
um eða því, að talað sé við þau.
Mér kemur í hug 4 ára telpa, sem hafði þurft að gang-
ast undir skurðaðgerð á andliti. Hún var horuð, föl,
þögul og mjög niðurdregin. Hún hreyfði ekki við leik-
föngunum, sem lálin voru hjá henni, en starði fram fyrir
sig og nagaði sængurhcrnið án afláts. Ég tók eftir því,
að fólki var tamara að fara til barnanna, sem voru
ánægð við leik og dundur, en hennar - þetta er skiljan-
legt, það er miklu auðveldara að mynda samband við
börn, sem eru lífleg og full af áhuga, heldur en döpur
eða jafnvel sinnulaus börn.
En það eru vafalaust þessi þöglu og sinnulausu börn,
sem helzt þurfa á blíðu ( g uppörvun að halda — og ofl
þarf heilmikið lag og þolinmæði til að ná sambandi við
þau og opna þau. Eflir að kennarinn hafði setið mörg-
um sinnum hjá þessari litlu stúlku, fór hún að venjast
komu hans og veita honum ósjálfrált athygli. Smám
Eitthvað ti/ atí lýna mömmu.
saman fór hún að taka við leikföngum, og seinni hlula
spítalalegu sinnar var hún tekin að leika sér með dúkk-
ur og fleira, í stað þess að naga sængurhornið sitt.
Nýjar sérhæjðar stéttir
A undanförnum árum hefur fyrirkomulag á sjúkra-
húsum tekið miklum breytingum. Aður fyrr, þegar talað
var um starfsfólk á sjúkrahúsum, var um lækna, hjúkr-
unarkonur og gangastúlkur að ræða. En í seinni tíð liafa
víða um lönd verið kallaðar til samstarfs við spilala-
þjónusturnar ýmsar nýjar sérhæfðar stéttir eins og t. d.
sjúkraþjálfarar, sálfræðingar, félagsráðgjafar, sjúkra-
kennarar cg aðrir sérhæfðir kennarar á ýmsum sviðum
t. d. almennir kennarar cg talkennarar. Kennararnir sjá
unglingum og börnum á öllum aldri fyrir fjölbreytileg-
um athafnamöguleikum cg kennslu. Það er mikils virði
fyrir sjúkrakennara að hafa góða samvinnu við:
1. Hjúkrunarkonurnar, sem sinna börnunum eins og
mæður. Þær þvo börnunum og gefa þeim að borða.
Þær fylgjast nákvæmlega með áslandi sjúklingsina allan
sólarhringinn og geta því bezl gefið sjúkrakennaranum
upplýsingar um líkamlegt og andlegt ástand sjúklings-
ins hverju sinni.
2. Félagsráðgjafana, sem starfa sem lengiliður milli
heimilis og spítala, og kynnast því ýmsum vandamálum
sjúklings og heimili hans. Upplýsingar frá félagsráð-
gjafa geta því leiðbeint kennaranum um verkefnaval og
meðhöndlun á sjúklingum.
3. Talkennara. Þeir eru fengnir lil að þjálfa börn með
talgalla cg komast oft í bezt samband við sjúklinginn í
athafnaherberginu, því í leik, lálbragðsleik og myndlist
eiga þessi börn oft auðveldast með að tjá sig og eru þá
samvinnuþýðari.
4. Sjúkraþjálfara. Sjúkraþjálfari og kennari geta
gefið hvor öðrum upplýsingar um sjúklinginn og barnið
og einnig góð ráð, sem miða að betri árangri, og bælt
þannig upp hvors annars starf, sérstaklega í sambandi
við lítil börn, sem gela ekki svo vel einbeitt sér að
líkamsæfingum, en möguleikar að sjá þeim fyrir marg-
breytilegum og sí-endurleknum hreyfingum eru í at-
hafnaherberginu.
T. d. fá heilalömuð börn uppbyggjandi þjálfun í að
nota hendurnar með því að vefa, flétta, mála með fingr-
unum, vélrita og æfa sig við ýmiss spil, sem gerð eru
nægilega traust og einföld. Þannig þjálfasl þau í að stilla
og stjórna hreyfingum sínum. En markmiðið er að gera
þau sem óháðust og sjálfstæðust í daglega lífinu - að
þau geti t. d. klæðst og matasl sjálf. Með því að blása
sápukúlur þjálfar barnið þá munnvöðva, sem það notar
til að mynda orð með.