19. júní - 19.06.1976, Síða 42

Ég er ánægður með þessa reynslu, ég held að við höfum öll grætt á þessu
----ég kannski mest. Ljósmyndir: E. R.
Það er tímanna tákn fremur en
árangur jafnréttisbaráttu, þegar
konur jafnt sem karlar leita starfs
og menntunar í samræmi við
áhuga og hæfileika og hjón eða
sambýlisfólk skiptir með sér að
gæta bús og barna. Það gerist líka
æ algengara að mæta föður með
eitt eða tvö börn sin á leið útí
fiskbúð um miðjan morgun eða
skömmu eftir að ys og þys at-
hafnalífsins hefur hafist. Vil-
hjálmur Þór Kjartansson og
Guðrún Hannesdóttir búa í
vinalegu gömlu húsi við Laufás-
veginn ásamt syninum Hannesi
Högna og afa Guðrúnar, Þor-
steini Þorsteinssyni.
Þar sem ég veit, að Vilhjálmur
er áhugamaður um jafnréttismál
og hefur að miklu leyti annast
40
heimilið og son sinn, leikur mér
forvitni á að ræða við hann og
fylgjast með degi í lífi þeirra
feðga.
Vilhjálmur er rafmagnsverk-
fræðingur að mennt og kennir við
Háskóla Islands, en auk þess
rekur hann ásamt öðrum lítið
fyrirtæki á sviði ráðgjafar og sér-
smíði.
Guðrún er félagsfræðingur og
starfar við upptökuheimilið í
Kópavogi. Hún vinnur á vöktum,
sem geta verið á öllum tímum
sólarhrings. — Hannes Högni fer
oftast á dagheimilið Hálsakot kl.
12 og kemur heim kl. 6 að kvöldi,
og Vilhjálmur hagar sínum
vinnutíma í samræmi við það.
„Hálsakotið“, sem Hannes Högni
fer í, er lítið dagheimili, stofnað
og rekið af foreldrum þeirra
10—12 barna, sem þar eru.
Það kemur iðulega fyrir að
Hannes Högni taki sér frí úr
Hálsakoti til þess að vera með
foreldrum sínum, ef þannig
stendur á. Þá er vinsælt að bregða
sér í gönguferðir um fjörur eða
fjöll.
„Þetta fyrirkomulag hentar
okkur vel, en getur tæplega verið
almenn lausn“, sagði Vilhjálmur,
þegar mig bar að garði hjá þeim
einn morgun í maí. „Ég er mjög
ánægður með þá reynslu, sem ég
hef fengið af því að vera heima
með Hannesi Högna. Við höfum
öll grætt á þessu — ég kannski
mest — en það er erfiðara fyrir
karlmenn að komast í þessa að-
stöðu, heldur en fyrir konur að