19. júní - 19.06.1976, Qupperneq 57

vangur þeirra hjóna til ársins 1944, er
þau fluttu til Reykjavíkur og séra Eiríkur
varð að hætta prestsskap vegna veikinda.
Þau áttu síðan heima í Reykjavík það
sem bæði áttu eftir ólifað. Sigriður tók
mikinn þátt í félags- og menningarmál-
um byggðarlagsins allan þann tíma, sem
hún var prestkona í Borgarfirði. Eftir að
hún flutti til Reykjavikur hélt hún áfram
að starfa að áhugamálum sínum, og var
ekki hvað síst mjög virk í ýmsum félags-
málum kvenna. Auk þess sem hún starf-
aði árum saman í Kvenréttindafélagi Is-
lands og var um tíma í stjórn þess, átti
hún t.d. um árabil sæti í áfengisvarna-
nefnd Reykjavíkur og Landssambandi
gegn áfengisböli. Um tíma var hún
varamaður i borgarstjórn Reykjavíkur.
Sigriður var ágætlega ritfær og nokkrar
smásögur og greinar hafa birst eftir hana
í dagblöðum og tímaritum, og fyrir
nokkrum árum kom út eftir hana bók,
sem hún nefndi „1 ljósi minninganna11.
t*au hjónin, Sigriður og séra Eiríkur,
eignuðust níu börn
STEFANÍA S. ARNÓRSDÓTTIR var
f*dd 29. maí 1893 að Felli í Kollafirði,
Strandasýslu, dáin 14. febrúar 1976 í
R-eykjavík. Foreldrar hennar voru hjónin
Stefania Stefánsdóttir og séra Arnór
Árnason. Stefania missti móður sina
fárra vikna gömul, og ólst hún upp hjá
hinum kunnu Reykhólahjónum, Þóreyju
Pálsdóttur og Bjarna Þórðarsyni, fyrstu
sjö árin á Reykhólum og síðan á Bildudal
°g í Reykjavik. Hún stundaði nám í
Áerslunarskólanum í Reykjavík. Árið
'915 giftist hún Einari Jónssyni versl-
unarmanni frá Firði í Seyðisfirði. Hann
fést 1928. Stefanía rak um nokkurra ára
skeið vefnaðarvöruverslun á Seyðisfirði
°g síðar í Vestmannaeyjum, 1927—1929.
t*á fluttist hún til Reykjavíkur og hafði
Utatsölu í Vonarstræti 12 ásamt fóstru
smni. Árið 1931 giftist Stefanía Guð-
utundi Bjarnasyni bónda á Hæli í
Flókadal, en þau skildu eftir nokkurra
ara hjónaband, og fluttist hún þá aftur
'h Reykjavíkur. Eftir það vann hún við
Vmis störf meðan heilsan leyfði. Meðan
S'efanía átti heima á Seyðisfirði starfaði
^ún í kvenfélaginu Kvikk. Hún lék þá
stUndum i leiksýningum og þótti takast
Vef- Hún hafði ævinlega áhuga á jafn-
réttismálum og lét sig jafnan miklu
Framhald á bls. 59
— Dagur með pabba
Framhald af bls. 41
vorum t.d. fram á nótt í gær-
kvöldi að lagfæra lóðina, lögðum
hellur og þökur. Þetta gerir það
að verkum m.a. að dagheimilið
verður eins og framlenging á
heimilinu, staður sem tilheyrir
bæði börnum og foreldrum, en
ekki annar óskildur heimur.
Félagsstarfið er þroskandi fyrir
foreldrana, þeir fara að hugsa
meira um uppeldismál — heyra
skoðanir annarra — og tengjast
„faghring“ fóstranna með sér-
menntun þeirra á þessu sviði.
Stærsta vandamálið við að koma
upp slíku einkadagheimili er að
finna húsnæði. Einn hópur hafði
t.d. möguleika á húsi í Fossvogi,
en þá kom uppúr kafinu, að sam-
kvæmt skipulagsákvæðum mátti
ekki girða af lóðina. Eins hafa
viðbrögð íbúanna í sumum
hverfum ekki verið jákvæð, oft
var jafnvel engu líkara en að fólki
fyndist að börnin mundu valda
mengun í umhverfinu.
Þetta fyrirkomulag okkar fjöl-
skyldu kemur auðvitað ekki til
greina fyrir allan þorra fólks. Það
ætti samt, sem áður að styðja við
bakið á þeim sem vilja reyna
þetta, en til þess þyrfti t.d.
vinnutími fólks að vera sveigjan-
legri.
Á hinn bóginn efast ég um að
til sé algild lausn fyrir alla.“
— „Við flytjum boðskap-
ínn . . .U Framhald af bls. 35
mig í hennar spor, — við erum að
mörgu leyti líkar, báðar
ólæknandi lífsnautnaseggir.
Það var ofsalega gaman að
upplifa svona V2 öld aftur í tím-
ann, Löngustétt, vatnshanann,
búninga fólksins — og uppgötva
að þetta fólk hefur hugsað ósköp
svipað og við gerum nú.
Hvað tekur nú við hjá þér?
Ég hef ákveðið að læra söng,
þ.e. klassískan söng. Pabbi og
mamma syngja bæði og fólk
hefur hvatt mig mjög, sérstaklega
núna eftir að ég er farin að nota
röddina. Ég finn líka núna hversu
mikillar þekkingar maður
þarfnast t.d. við raddbeitingu,
öndun o.s.frv. Ég er helst að
hugsa um skóla í Englandi, þar
sem kennt er samhliða leiklist og
söngur. Mig langar einhvern
tíma að syngja Habanera í
— Þingskrifarar stefna
Framhald af bls. 39
mikil störf auk vélritunarstarfa.
Um starfsheiti farast Jafnlauna-
ráði svo orð í skýrslunni: ,Jafn-
launaráð er sér þess meðvitandi,
að víða er réttur brotinn á konum
varðandi launakjör á þann hátt,
að starf er látið heita öðru nafni,
ef karlmaður gegnir því, heldur
en sams konar starf, er kona
gegnir.“
Skýrslu Jafnlaunaráðs lýkur
með því, að æskilegt sé, að mál
þingskrifaranna fari fyrir dóm-
stóla og allir þeir aðilar, sem
upplýsingar geti gefið, komi fyrir
dóm.
Hvernig sem dómur fellur í
máli þessu, þá sýna málskjöl og
vitnaleiðslur í málum þingskrif-
aranna, að karlmannaþjóðfé-
lagið, sem við búum í, reynir oft
og tíðum með öllum tiltækum
ráðum að setja konur skör lægra
en karlmenn.
(Byggt á upplýsingum og
gögnum frá Kvennasögusafni Is-
lands, Hjarðarhaga 26.)
Sigríður A. Valdimarsdóttir.
55