19. júní - 19.06.1976, Side 62

— Verkfræðingar
hafa orðið
Sigríður Ásgrímsdóttir
Framhald af bls. 48
víst, að ég hefði hætt mér út í
verkfræðinám, ef það hefði ekki
verið nær eina raungreinanámið,
sem bauðst við Háskóla íslands,
þegar ég hóf þar nám. Þá var þar
aðeins hægt að ljúka fyrri hluta
prófi í verkfræði en seinni hluta
varð að taka erlendis.
Ég lauk mínu verkfræðinámi
við tækniskólann í Þrándheimi
og útskrifaðist í rafmagnsverk-
fræði, hagnýtri rafeindafræði, og
var prófverkefnið innan þess
sviðs, sem kalla mætti lífverk-
fræði (bioengineering). Prófverk-
efnið tók ég í Oslo við rann-
sóknarstofnun iðnaðarins (S.I.)
og Sophies Minde sjúkrahúsið og
fjallaði það um rannsókn á
stýringu á gerfihandlegg.
Ég starfaði eitt ár í Oslo eftir að
námi lauk, við S.I. og Riks-
hospitalet við ýmis tæknistörf.
Eftir að ég kom heim hef ég
starfað hjá Rafmagnsveitum
ríkisins og Reykjavíkur og Orku-
stofnun að ýmsum málefnum
rafveitna, þó aðallega rafhitunar
og gjaldskrármálum. Síðastliðið
haust réðst ég til kennslustarfa
við Fjölbrautarskólann í Reykja-
vík og kenni þar stærðfræði.
Verkfræðistörf eru mjög fjöl-
breytt og mér hefur líkað mjög
vel að starfa sem verkfræðingur,
þótt ég hafi tekið annað starf um
stundarsakir. Það hefur stundum
borið á undrun hjá mönnum að
hitta fyrir verkfræðing í konulíki,
þó að ég geti ekki munað eftir
neinu sérstöku atviki í því
sambandi. Ég hef fremur fundið
fyrir því, að mér hefur verið hlíft
við óþrifalegum eða erfiðum
verkefnum. Sjálfsagt er að viður-
kenna, að ég hef þegið þessa til-
60
litssemi umyrðalaust (sumir
mundu segja vantraust), þótt
innra með mér hafi ég verið
óánægð með það. En eftir að vera
orðin reynslunni ríkari mundi ég
velja mér verkfræðina aftur, ef ég
væri í þeirri aðstöðu nú, þótt
stundum hafi hvarflað að mér, að
raunverulega hefði valið getað
orðið á annan veg.
Sigríður Ásgrímsdóttir.
— Verkfræðingar
hafa orðið
Guðrún Zoéga
Framhald af bls. 49
lauk námi, hef ég aðallega unnið
við að teikna dreifikerfi fyrir
hitaveitur, en auðvitað eru störf
byggingarverkfræðinga margvís-
leg. Mér hefur verið tekið vel sem
verkfræðingi. Þó að margir séu
vafalaust vantrúaðir á kvenfólk í
þessu starfi og öðrum svipuðum,
þá þorir enginn að láta það í Ijós
lengur af ótta við að vera álitinn
gamaldags.
Mér líkar starfið yfirleitt vel,
þó að auðvitað sé ekki allt jafn
skemmtilegt, en sennilega er það
þannig í flestum starfsgreinum.
Eg hef líka verið heppin með
vinnustað, þar sem ríkir góður
andi meðal starfsfólksins, og hef-
ur það ekki hvað minnst að segja,
hvaða starf sem maður stundar.
Guðrún Zoega.
— Verkfræðingar
hafa orðið
Emilía Martinsdóttir
Framhald af bls. 49
iske Högskole i Þrándheimi
haustið 1970. Þar voru um 15
stúlkur af hverjum hundrað
nemendum i efnaverkfræði en
færri í hinum verkfræðigreinun-
um.
Ég lauk námi í lok ársins 1974
og hóf þá störf hjá Rannsókna-
stofnun fiskiðnaðarins og hef
unnið þar síðan. Starfið er aðal-
lega fólgið í umsjón og fram-
kvæmd efnagreininga, einnig
þróun aðferða til að nýta hráefni,
sem vannýtt hefur verið. Skýrslu-
gerð er einnig hluti starfsins.
Á vinnustað hef ég ekki fundið
til neinnar sérstöðu, sem kona í
sérfræðingsstarfi, enda höfðu
aðrar rutt þar brautina á undan
mér. Ég vona að íslenzkum kon-
um í verkfræðistétt fjölgi hratt á
næstu árum. Þetta eru ágætis-
störf fyrir þá, sem áhuga hafa á
raungreinum, jafnt konur sem
karla.
Emilía Martinsdóttir
— Verkfræðingar
hafa orðið
Guðrún Hallgrímsdóttir
Framhald af bls. 48
búskaparháttum glataðist stór
hluti þeirrar þekkingar er áður
erfðist mann fram af manni. Nýj-
ar geymsluaðferðir tóku við af
þeim gömlu en jafnframt véku
nýtingarsjónarmið fyrir afköst-
um. Það er verkefni okkar mat-
vælafræðinga að samræma þess-
ar núverandi andstæður um leið
og okkur ber, rétt eins og for-
mæðrum okkar, að tryggja sam-
ferðafólkinu fjölbreytta, holla og
ódýra fæðu.
Þátttaka kvenna í matvæla-
iðnaði er aðeins eðlilegt framhald
á störfum þeirra á heimilunum.
Hinsvegar skortir nú mikið á, að
þær búi yfir sömu þekkingu og
áður tíðkaðist. Hér breytir einn
og einn verkfræðingur engu um.
Almenn fræðsla i næringar- og
matvælafræðum þyrfti að hefjast
strax í grunnskóla. Hér er verk-
efni sem foreldrar og skólar verða
að taka höndum saman um. Nám
i matvælafræðum við Háskóla