Sólskin - 01.07.1967, Page 41

Fúsi (vœtir varirnar með tungunni): Þetta getur
varla verið sjólfróður þorsti.
Blákápa (kemur út úr einum klettinum með
könnu í hendinni): Þú ert dauðþreyttur, ves-
lingur. Drekktu.
Fúsi (lítur löngunaraugum til könnunnar, vœtir
varirnar, sem fyrr. Þegir).
Blákápa: Þú þarft ekki að vera hrœddur. Það
er bara nýmjólk í könnunni.
Fúsi (réttir fram hendina efandi, verður jafn-
framt litið á spjaldið, hrekkur saman og œp-
ir): Guð almóttugur. Stafirnir eru að dofna.
(Grúfir yfir spjaldið og felur andlitið).
Blákápa: Það er víst eitthvað meira en lítið
bogið við þig, hamskiptingur.
Fúsi (hnýpir andartak. Lítur á spjaldið. Glað-
lega): Guði sé lof. Ég get greint stafina.
Söngur úr klettunum:
Tökum ó, töku m ó.
Trufla mó oss enginn.
Langar litla drenginn
leiksystur að fó.
Svífur dansandi drótt
fram um draumblíða nótt.
39